🪸 Krople Do Oczu Na Koci Katar

Cena 100%. Cena po refundacji. Tobrex. krople do oczu, roztwór; 3 mg/ml; 5 ml. Novartis Poland. 26,90 zł. Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 listopada 2023 r.
Jednym z pierwszych przypadków w mojej praktyce był katar koci. Brzmi jak banalne schorzenie? Niestety tak nie jest. Wprawdzie silne, dorosłe koty, przechodzą koci katar łagodnie, jednak u kociąt lub zwierząt z obniżoną odpornością, choroba górnych dróg oddechowych może dawać powikłania, a to niesie za sobą poważne konsekwencje, czasem nawet tragiczne. 1. Katar u kota – czym właściwie jest? 2. Koci katar – leczenie 3. Kot ma katar – jak jeszcze mu ulżyć? Katar u kota – czym właściwie jest? Katar u kota może być wywoływany przez różne drobnoustroje. W zależności od tego, co jest przyczyną choroby, objawy też są różne. W większości przypadków kociego kataru mamy do czynienia z widocznym, często gęstym wypływem z nosa i oczu. Prowadzi to do kichania, kaszlu oraz mrużenia powiek – czasem powieki są wręcz sklejone wypływem ropnym. Z kolei przez nadżerki, które mogą powstać na języku, czy podniebieniu, koty nie chcą jeść i ślinią się. Całość tych zaburzeń pogarsza ogólną kondycję naszego pupila – jest apatyczny, ma matową, nastroszoną sierść, oddycha przez otwartą jamę ustną. Zdarzają się też rzadsze przypadki jak zapalenie płuc czy stawów. Koci katar – leczenie Nigdy nie bagatelizujmy początkowych objawów choroby, jaką jest zakażenie górnych dróg oddechowych. Jak wygląda leczenie kociego kataru? U dorosłego kota, na szczęście przeważnie wystarczy podnieść jego odporność odpowiednimi zastrzykami lub łagodnymi środkami doustnymi, jak beta glukan czy witamina C. W przypadku zapalenia spojówek lekarz weterynarii dobierze też odpowiednie krople do oczu. W domu należy zapewnić kotu suche, ciepłe miejsce bez przeciągów, a także usuwać zwierzakowi wydzielinę sklejającą nos i powieki. Troskliwa opieka nad kotem w takich przypadkach zwykle przynosi pozytywne rezultaty i koci katar ustępuje dość szybko. Nawet jeżeli przyczyną kociego kataru jest stan bakteryjny – łagodna antybiotykoterapia szybko przyniesie spodziewany efekt. Jeżeli jednak przeczekamy początkowy etap choroby górnych dróg oddechowych, wszystko może zacząć się komplikować. To samo dotyczy kociąt oraz zwierzaków z obniżoną odpornością – nawet nasze najlepsze wysiłki, mogą nie przynieść efektów. Najczęstsze powikłania związane z kocim katarem to: zapalenie płuc (mogące zostawiać trwałe zwłóknienia tkanki płucnej), zapalenie zatok czołowych, przewlekłe zapalenie spojówek, dziąseł, czy zapalenie migdałków. Jak wyleczyć koci katar w takiej postaci? Powikłania najczęściej są efektem rozwoju bakterii – antybiotyk jest wtedy niezastąpiony. Zwykle też taka terapia trwa dosyć długo i jest wspomagana przez leki wzmacniające odporność oraz zabiegi pielęgnacyjne. W razie braku apetytu, konieczne będą regularne, dożylne kroplówki. Dzięki nim nawadniamy, ale też wzmacniamy zwierzaka przez dodatek elektrolitów, glukozy czy aminokwasów. Kot ma katar – jak jeszcze mu ulżyć? Zadbajmy o to, by podawane preparaty były przyjemnie ciepłe i zawsze świeże. Ulgę w oddychaniu może przynieść wprowadzenie pupila do zaparowanej łazienki, w której braliśmy ciepły prysznic. Wydzielina w nosie powinna się wtedy rozluźnić i łatwiej będzie ją usunąć gazikiem czy gruszką. Aby odpowiednio zadbać o pupila, udaj się też do lekarza weterynarii, który pomoże Ci z rozpoznaniem przyczyny kociego kataru. Absolwentka Ochrony Środowiska Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2000-2005), tytuł magistra otrzymała, broniąc pracy na temat występowania i ekologii dzięciołów, a także Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie (2005-2011), z roczną wymianą na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Weganka, interesuje się przyrodą, entomologią, ornitologią, dermatologią i żywieniem psów i kotów. Prywatnie właścicielka energicznego kundelka – Zorki.
Skład. Substancją czynną leku jest azytromycyna. 1 gram roztworu zawiera 15 mg azytromycyny dwuwodnej, co odpowiada 14,3 mg azytromycyny (Azithromycinum). Jeden pojemnik jednodawkowy zawiera 3,74 mg azytromycyny dwuwodnej w 250 mg roztworu. Substancje pomocnicze: Trójglicerydy nasyconych kwasów tłuszczowych o średniej długości łańcucha.

aktualizacja dnia 18:57 Koci katar to wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych kotów. Powodowane może być przez herpeswirus kotów typu 1 (FHV–1), który należy do tej samej rodziny wirusów, co wirus ludzkiej opryszczki czy ospy wietrznej lub przez kaliciwirus kotów (FCV–1). Jakie koty są szczególnie narażone na koci katar? Szczególne ryzyko, jak w przypadku każdej choroby zakaźnej, stwarzają duże skupiska zwierząt – hodowle, schroniska, koty wolnożyjące w grupach czy wystawy. Szczególnie na chorobe są: koty z obniżoną odpornością (w szczególności zarażone wirusem kociej białaczki – FeLV lub nabytym niedoborem immunologicznym – FIV, a także koty chorujące przewlekle), koty będące pod wpływem stresu oraz kocięta między 6. a 12. tygodniem życia. W tym czasie zanika u nich odporność przekazana przez matkę, a młode kocię nie zdążyło jeszcze wytworzyć własnych przeciwciał. Kocięta zbyt wcześnie odsadzone od matki oraz te, których matka zginęła (np. w przypadku kotów wolnożyjących), mają niską odporność i choroba postępuje u nich niezwykle szybko. Koci katar - przyczyny Do zarażenia kocim katarem dochodzi przy bezpośrednim kontakcie z chorym kotem lub bezobjawowym nosicielem, a także przez pośrednictwo wspólnych kuwet, misek, legowisk. Wirus bytuje w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Zdarzają się przypadki zakażeń podczas krycia, a także w trakcie ciąży kotki. Wirus może doprowadzić do poronienia, a nawet czasowej bezpłodności kotki. Koronawirus a człowiek Człowiek może doprowadzić do zakażenia kota przenosząc wirusa na sobie, na ubraniach lub głaszcząc uprzednio kota zarażonego, a później zdrowego. Oba wirusy są niegroźne dla ludzi czy dla innych zwierząt. Jest to choroba typowa dla kotowatych. Koci katar - objawy ©Shutterstock Najbardziej rozpoznawalne objawy kociego kataru to: Katar - wypływ z nosa w postaci surowiczej lub ropnej wydzieliny, połączony z kichaniem. Łzawienie i opuchlizna oczu wraz z ropnym wypływem. Takie spuchnięte, zaropiałe oczka i gęsty katar to częsty widok u młodych kociąt, które zostały uratowane i zabrane z ulicy. Obfite i pieniste ślinienie oraz gorączka. Kot staje się osowiały i senny. Wraz z tymi symptomami mogą pojawić się owrzodzenia i nadżerki na języku, podniebieniu oraz na wargach, przez co może dojść do spadku apetytu. Co za tym idzie, kot szybko traci na wadze, mniej chętnie pije i je, konieczne staje się podawanie kroplówek. W przypadku nieleczonej choroby, oprócz tego, że kot kicha i ma katar, zaczyna też kaszleć wydzieliną spływającą z części nosowej. Następuje ogólne pogorszenie stanu zdrowia. Mogą wystąpić objawy ze strony układu pokarmowego – biegunka lub wymioty. Koci katar - powikłania W zależności od wieku i odporności danego osobnika, objawy kociego kataru mogą być łagodniejsze lub cięższe. Dodatkowym zagrożeniem w sytuacji, gdy zbyt późno rozpoczniemy leczenie, są powikłania w postaci zakażeń bakteryjnych. Może dojść do zapalenia płuc, spojówek czy jamy ustnej, a w przypadku owrzodzenia rogówki ze stanem zapalnym, kot może na stałe utracić wzrok (często zachodzi tu konieczność usunięcia gałek ocznych!) W przypadku młodych kociąt ze słabo wykształconym układem odpornościowym istnieje ryzyko śmierci. Koci katar - leczenie ©Shutterstock Jak wygląda leczenie kociego kataru? Jeśli choroba została wykryta wcześnie, lekarz weterynarii zazwyczaj zaleca podawanie leków przeciwzapalnych. Często, gdy dojdzie do powikłania infekcją bakteryjną, stosuje się również krople do oczu z antybiotykiem, gdyż zmiany chorobowe mogą dotyczyć także oczu. Jednocześnie wspiera się układ odpornościowy kota preparatami stymulującymi odporność. W przypadku, gdy infekcja trwa dłużej, konieczna może okazać się ogólna antybiotykoterapia (dobierana według wyników badania bakteriologicznego) oraz leczenie objawowe (np. leki przeciwgorączkowe). Powinno się także na bieżąco usuwać wydzielinę z oczu i nosa, gdyż to ona powoduje rozsiewanie wirusa, oraz zachować zasady higieny – takie jak mycie rąk po kontakcie z kotem, mycie kuwet i misek. Od rozpoczęcia terapii do całkowitego wyleczenia może upłynąć kilka tygodni. Zdarza się, że kot, który przeszedł chorobę, staje się dożywotnim nosicielem wirusa. Może zarażać inne koty, a u niego samego pojawiają się nawroty w momencie spadku odporności lub silnego stresu. Koci katar - domowe leczenie Należy podkreślić, że nie istnieją skuteczne domowe sposoby na wyleczenie kociego kataru. W domu możemy jedynie zapewnić kotu komfortowe warunki, zminimalizować stres oraz podawać dobrze zbilansowaną, dobrej jakości mokrą karmę. Należy dbać o to, by kot nie głodował (nie jadł zupełnie nic dłużej niż 24 godziny), ale karma nie powinna być też dostępna dla kota przez cały czas. Najlepsze będzie podawanie małych, ale częstych posiłków, na przykład pięciu w ciągu dnia. Jeśli kot ma problemy z oddychaniem, pomoże mu zwiększenie wilgotności powietrza nawilżaczem, lub zabieranie go do łazienki wówczas, gdy bierzemy kąpiel. Konieczne jest również odizolowanie chorego zwierzęcia od innych kotów, które mógłby zarazić. Dotychczasowe przekonanie, jakoby aminokwas L – Lizyna był skuteczny w zwalczaniu wirusów kociego kataru, okazało się błędne. Preparat nie pomaga ani w zwalczaniu choroby, ani nie zapobiega zakażeniu. Wyniki badań wykazujące nieskuteczność tego aminokwasu zostały upublicznione w magazynie American Journal of Veterinary Research. Szczepienie na koci katar W ramach profilaktyki dostępne są szczepionki przeciwko herpeswirusowi i kaliciwirusowi. Takie szczepienia wykonuje się już u kociąt w wieku minimum 8 tygodni. Szczepione koty muszą być zdrowe i wcześniej odrobaczone. Następne szczepienie, według schematu, następuje po 3 lub 4 tygodniach. Ostatnie szczepienie wykonuje się nie prędzej niż w wieku 16 tygodni. Każdy kot powinien otrzymać dawkę przypominającą po 12 miesiącach od zakończenia serii pierwszych szczepień. Według najnowszych zaleceń WSAVA (Światowe Stowarzyszenie Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt), szczepienia u dorosłych kotów wykonuje się nie częściej niż co 3 lata. VGG (vaccination guidelines group – zespół do spraw szczepień WSAVA) rekomenduje szczepienie podskórnie w okolicę boczną brzucha lub tułowia, gdyż w razie powstania mięsaka poszczepiennego w tych miejscach nie jest on tak trudny do usunięcia, jak z okolicy międzyłopatkowej czy z kończyn. Warto także nie narażać naszych kotów na zarażenie od kotów wolnożyjących i trzymać je w bezpiecznym domu. Konsultacja: lekarz weterynarii Franek Paśko

Wirusowe zapalenie nosa i tchawicy kotów. Choroba ta może przenieść się na inne koty drogą powietrzną, poprzez kichanie. Po zarażeniu, koty są jej nosicielami przez całe życie. Zła wiadomość jest taka, że nie ma na tę chorobę lekarstwa, a jej konsekwencje mogą być poważne. Jednak większość kotów dochodzi do siebie
spray, katar zł zestaw, spray, maść, podrażnienie, katar zł spray, katar zł katar, alergia, infekcja, nawilżanie, oczyszczanie, bez konserwantów zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar zł ksylometazolina, żel, alergia, katar zł płyn, roztwór, katar, rana, suchość zł zł ksylometazolina, krople, alergia, katar zł wyrób medyczny, płyn, roztwór, katar, rana, suchość zł wyrób medyczny, roztwór, katar, suchość zł aerozol, alergia, katar, kichanie, uczulenie zł dimetinden, fenylefryna, aerozol, alergia, uczulenie, katar zł aerozol, suchość, infekcja, zapalenie, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie Sprawdź cenę spray, suchość, infekcja, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie zł ksylometazolina, pantenol, prowitamina b5, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł aerozol, katar, suchość zł ksylometazolina, kwas hialuronowy, aerozol, katar zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, przeziębienie, infekcja Sprawdź cenę aerozol, spray, katar zł aerozol, alergia, katar, podrażnienie, przeziębienie, suchość, infekcja zł ksylometazolina, aerozol, alergia, katar, uczulenie zł spray, suchość, alergia, katar, przeziębienie zł Leki na katar i zapchany nos – tabletki, krople, aerozole Zapchany nos jest problemem, który pojawia się najczęściej w przeziębieniu, grypie lub innych infekcjach obejmujących górne drogi oddechowe. Uczucie zatkania nosa jest również elementem reakcji alergicznej organizmu. Występuje czasem po wykonywaniu niektórych czynności czy aktywności fizycznych, jak np. pływanie, na co narażone są przede wszystkim osoby z krzywą przegrodą nosową. Korzystne wówczas okazuje się przyjmowanie środków, które pozwalają na zmniejszenie uciążliwych dolegliwości związanych z niedrożnością nosa. Na znajdziesz preparaty na katar i zapchany nos, takie jak: roztwór soli fizjologicznej, woda morska hipertoniczna, żel do nosa w sprayu, aerozol do nosa, żel do nosa w butelce z dozownikiem, krople do nosa, maść do nosa, płyny do inhalacji parowej, roztwór do płukania nosa. Wybór odpowiedniego preparatu na katar zależy od tego, który ze sposobów jego aplikacji jest dla nas najmniej inwazyjny i na jaką ulgę liczymy. Leki na zapchany nos są stosowane przede wszystkim w przypadku długotrwałego kataru, ale także do nawilżania śluzówki czy niwelowania bolesności spowodowanej przeziębieniem. Wiele z nich łagodzi stany zapalne, oczyszcza, udrażnia nos i zapchane zatoki. Leki na katar – co zawierają? Dostępne na leki na katar zawierają różne składniki, w zależności od wybranego produktu. Wśród nich pojawia się kojąca woda morska, która dodatkowo udrażnia nos i nawilża śluzówkę podczas infekcji (w zależności od jej typu: hipertoniczny lub izotoniczny). Drugą pulę składników stanowią dwie działające podobnie substancje: ksylometazolina i oksymetazolina. W niewielu preparatach do nosa stosuje się także glikokortykosteroid – mometazon. W asortymencie znajdują się również maści do nosa i inne środki wzbogacone dodatkowymi składnikami, jak np. witaminą A. Powszechnie stosuje się także glicerol oraz hialuronian sodu, który pozwala na nawilżenie podrażnionej śluzówki nosa. Zazwyczaj takie preparaty nie mają żadnego zapachu, niemniej istnieje też pula produktów, która zawiera wyciąg z aloesu lub ekstrakt z mięty. Niektóre produkty zawierają także olejki roślinne, w tym eukaliptusowe, goździkowe, kajeputowe czy jałowcowe. Aerozol do nosa może być stosowany w różnych celach. Nie zawsze problemem jest katar towarzyszący przeziębieniu, grypie czy alergii. Często uporczywe staje się wysuszenie i podrażnienia powodowane przez zanieczyszczenie powietrza, klimatyzację, suche powietrze czy dym papierosowy. Kolejną grupą preparatów są leki na katar, które można jednocześnie wykorzystywać do oczu czy w formie terapii inhalacyjnej. Zastosowanie poszczególnych produktów zależy od wskazań producenta danego produktu. Co stosować na katar u dziecka? Oprócz preparatów do nosa dla dorosłych, na znajdują się również leki na katar dla dzieci. To specjalna grupa produktów, dzięki której możliwe jest delikatne usuwanie zalegającej wydzieliny. Są to leki dostosowane do małych rozmiarów nosa malucha. Można je kupić zarówno pojedynczo, jak i w formie zestawów dla dzieci, w których znajdują się np. spray, aerozol i nawilżane chusteczki do nosa. Preparaty do noska mogą być stosowane również w przypadku niemowlaków już powyżej pierwszego miesiąca życia. Leczenie kataru u maluchów bywa trudne, dlatego muszą być to środki delikatne, a zarazem na tyle skuteczne, aby nie wymagały częstego aplikowania.
  1. Ш йዷγахጅ
    1. ԵՒ орէрисроζ дևքидոдри стиፄоξажի
    2. А зваδεбոሮ иቦεлевαպαξ аψоፃ
  2. Деνυнኑζеሞу твюքθш իሤечуጋωши
  3. Ιն զиնоሷոχ
  4. Нтቪщጮзвωкт խшեгըкαрօ юмፌփ
    1. Жаջեናυ клለμочե
    2. Мθֆ лоբаፅи
Choroby oczu u kota – koci katar. Koci katar nie chorobą oczu w ścisłym sensie. Wywoływany przez kaliciwirusy lub herpeswirusy często prowadzi jednak do powikłań okulistycznych. Szczególnie narażone na nie są kociaki, które nie mają jeszcze w pełni wykształconego układu odpornościowego.
Każdy, kto na co dzień zajmuje się kotami bądź z nimi pracuje, na pewno miał do czynienia z kocim katarem. Mówiąc „koci katar”, mamy na myśli chorobę wirusową charakteryzującą się objawami z górnych dróg oddechowych. Ta powszechna nazwa choroby wynika z najczęstszego jej objawu, czyli kataru – surowiczego lub surowiczo-krwistego wycieku z jam nosowych. Jednak zarówno objawy, jak i przebieg choroby mogą być bardzo różnorodne. W tym artykule omawiamy koci katar, czyli objawy i przyczyny tej choroby. Choroba najczęściej dotyczy młodych kociąt, szczególnie tych z niewykształconą odpornością. W etiologii podaje się wiele patogenów, jednak główną rolę odgrywają kaliciwirus i herpeswirus. Aby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego – mimo powszechnych szczepień – choroba ta wciąż zbiera duże żniwo oraz dlaczego jej objawy mogą powracać, warto scharakteryzować oba te patogeny. POLECAMY Kaliciwirus i herpeswirus – charakterystyka Kaliciwirus i herpeswirus występują powszechnie w środowisku kotów. Podaje się, że aż 80% kotów jest nosicielami i siewcami obu tych wirusów. Są to dwa zupełnie odmienne wirusy, jednak razem wywołują objawy kociego kataru. Kaliciwirusy (FCV) są bardzo zróżnicowane genetycznie, wyróżnia się obecnie ponad 100 ich szczepów. W środowisku kaliciwirus szybko mutuje, stąd choroba przez niego wywołana może mieć nieco zmienny obraz. Ponadto wśród kaliciwirusów są także obecne szczepy wysoce zjadliwe, wywołujące uogólnioną kaliciwirozę (VS-FCV), gdzie w wyniku wiremii dochodzi do niewydolności wielonarządowej. W przypadku tej jednostki chorobowej śmiertelność sięga aż 50–70%. W artykule skupię się jednak na kaliciwirusie jako patogenie wywołującym objawy z górnych dróg oddechowych. Należą do nich wysoka gorączka, ślinotok, wysięk z jamy nosowej oraz przejściowa kulawizna. Objawem dominującym w infekcji FCV są nadżerki i owrzodzenia w obrębie jamy ustnej. Głównie zlokalizowane są one na języku. Wirus może także wywołać kaliciwirusowe, przewlekłe zapalenie dziąseł i łuków podniebiennych. Jednak ta choroba (gingivitis/stomatitis) związana jest także z układem immunologicznym i ma bardziej skomplikowaną etiopatogenezę. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Obecnie rekomenduje się peroksymonosiarczan potasu oraz wzmocniony nadtlenek wodoru jako najlepsze środki dezynfekcyjne skierowane przeciwko temu patogenowi. Ponadto siewstwo wirusa ma charakter ciągły, co oznacza, że zarówno objawowy, jak i bezobjawowy kot sieje wirusami przez cały czas trwania choroby, a także po jej przechorowaniu. Należy tu podkreślić, że wiele kotów to tak zwani bezobjawowi siewcy. Najczęściej siewstwo kończy się w 30 dni od zakończenia objawów choroby. Opisano jednak przypadki kotów, gdzie trwało ono nawet kilka lat. Zarówno długa żywotność i stabilność wirusa w środowisku, jak i ciągłe siewstwo pozwalają na bardzo łatwą transmisję zarazka. Najczęściej wydalany jest wraz z wydzieliną z jamy nosowej, z jamy ustnej czy z worka spojówkowego. Do zarażenia może także dojść poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym kotem. Herpeswirus (FHV) nie jest już tak zróżnicowanym genetycznie wirusem jak kaliciwirus. Jest relatywnie homogeniczny genetycznie. Wywołuje on jednak tak zwaną latencję herpeswirusa. Oznacza to, że w przebiegu choroby dochodzi do wbudowania wirusa w niektóre z komórek gospodarza, czyli kota. Mówiąc prościej – chory prawie na pewno będzie dożywotnim nosicielem zarazka. Dzieje się tak bowiem u 80–100% zainfekowanych wirusem kotów. Podobnie zjawisko występuje u ludzi w przypadku herpeswirusowej opryszczki na wardze. W trakcie latencji siewstwo nie jest stałe, tylko okresowe. Wydalanie wirusa zaczyna się po 4–11 dniach od zadziałania tak zwanego czynnika stresowego. Może nim być już niewielki spadek odporności, inna tocząca się w organizmie choroba, podanie niektórych leków (np. glikokortykosteroidów) czy stres (pojawienie się nowego zwierzęcia w domu, utrata właściciela itd.). Siewstwo trwa wtedy około 2 tygodnie i, co najważniejsze, nie muszą mu towarzyszyć żadne objawy. Oznacza to, że także w przypadku FHV obserwujemy bezobjawowych siewców. FHV wywołuje przede wszystkim zapalenie rogówki wraz z jej owrzodzeniem i zapaleniem spojówki. Często towarzyszą temu objawy z górnych dróg oddechowych, w tym zapalenie zatok (rhinitis). W przebiegu choroby rzadziej występują owrzodzenia i zapalenie skóry, jamy ustnej czy objawy neurologiczne. Herpeswirus w środowisku żyje maksymalnie 18 h i jest bardzo wrażliwy na większość popularnych środków stosowanych w dezynfekcji. Siewstwo wirusa wraz z wydzielinami ze spojówki, jamy nosowej czy ustnej, jak wspomniałam, jest okresowe, związane ze zjawiskiem latencji. Objawy kociego kataru Objawy choroby zależą od rodzaju drobnoustrojów biorących w niej udział, a przede wszystkim od tego, który z wirusów dominuje. Najczęściej w trakcie przebiegu kociego kataru dochodzi do powikłania bakteryjnego bakteriami z grupy Bordetella bronchiseptica, ale także Staphylococcus spp. czy Eschericha coli. Chorobie często towarzyszą chlamydioza (Chlamydia felis) oraz mykoplazmoza (Mycoplasma spp.). Może być również wikłana wirusem syncytialnym, reowirusami, a nawet wirusem kociej białaczki. Koci katar to, inaczej mówiąc, choroba górnych dróg układu oddechowego wywoływana przez wiele różnych patogenów, w których dominującą rolę odgrywają kalici- i herpeswirus. Objawy są zatem niespecyficzne. Kichanie, ślinienie się, kaszel, gorączka, zaczerwienienie spojówek, apatia oraz wypływ surowiczy lub surowiczo-krwisty ze spojówek i/lub z jam nosowych. Przy dominacji FHV to przede wszystkim zapalenie worka spojówkowego oraz ostre zapalenie jam nosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich nieżytu. Zapalenie zatok (rhinitis) może przejść w formę przewlekłą, co prowadzi do dysfunkcji nosa na całe życie. Replikacja wirusa powoduje erozję i owrzodzenie powierzchni błony śluzowej. Dochodzi tu do wieloogniskowej martwicy nabłonka oddechowego, a nawet do osteolizy kości nosowych. Objawia się to zaleganiem śluzu oraz wtórnym namnażaniem wielu bakterii i grzybów. Chore koty mają chroniczne zaburzenia oddychania, zalegania i nieżyt w jamach nosowych. Owrzodzenia rogówki objawiają się zaczerwienieniem oka, obrzękiem spojówki, wypływem z worka spojówkowego, a przede wszystkim bolesnością oka. Kot mruży oczy i ociera je łapami. Nieleczone owrzodzenie rogówki może doprowadzić nawet do wypływu i utraty gałki ocznej. Czy wiesz, że.. Kaliciwirus jest bardzo długo stabilny w środowisku, jego żywotność sięga aż 28 dni. Jest to szczególnie ważne przy zwalczaniu infekcji w większych skupiskach kotów oraz przy dezynfekcji pomieszczeń. Objawy kociego kataru z dominacją FCV objawiać się będą zapaleniem jamy ustnej, nadżerkami na języku oraz zapaleniem łuków podniebiennych i/lub gardła. Chory kot będzie obolały, smutny, mocno apatyczny. Z powodu silnej bolesności w jamie ustnej koty mają problem z pobieraniem posiłków, więc ich unikają. Dodatkowo, co jest dość charakterystyczne, nie myją się. W przebiegu choroby występuje wysoka gorączka. Co ciekawe, w kaliciwirozie może pojawić się naprzemienna, przejściowa kulawizna, która nie ma większego znaczenia klinicznego. Zapalenie oskrzeli i tchawicy oraz ciężkie zapalenie płuc to kolejne etapy choroby. Pojawiają się silne odkrztuszanie, kaszel, mogą towarzyszyć temu wymioty. Oddech staje się płytki i świszczący. Może pojawić się duszność. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. To właśnie ta grupa kotów jest najwrażliwsza zarówno na zachorowanie, jak i na cięższy przebieg choroby. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział FHV, to przechodzi on w formę latencji, o czym już wspomniałam. To właśnie ta cecha najczęściej opisywana jest przez właścicieli słowami „kot co roku na zimę ma katar” czy „on chorował jako młody kociak i tak mu już zostało, że często ma infekcje”. Objawy choroby mogą nawracać nawet co kilka miesięcy, ale też choroba może być w latencji przez kilka lat. Niełatwa diagnostyka Diagnostyka kociego kataru to przede wszystkim zespół objawów występujących u kota. Wywiad kliniczny, informacje o jego historii oraz miejscach, gdzie przebywał, są istotne. Na ten moment najlepszym i zalecanym badaniem potwierdzającym obecność FHV jest badanie PCR. Możliwa jest także izolacja wirusa, jednak badanie to ma mniejszą wrażliwość. Wymaz najczęściej pobiera się z błon śluzowych spojówki bądź z jamy nosowej, ustnej czy z gardła. Można także pobrać próbkę z rogówki, nie wolno jednak stosować wcześniej fluoresceiny i miejscowego znieczulenia, gdyż może to wpłynąć na zafałszowanie wyniku. Warto jednak zaznaczyć, że badanie PCR w przypadku FHV nie jest idealne i wiąże się z nim wiele wątpliwości. Dodatni wynik nie musi oznaczać faktycznego nosicielstwa, może tak być przy latencji wirusa, gdy herpeswirus nie będzie odpowiedzialny za aktualne objawy w gałce ocznej. Ponadto testy PCR mogą wykrywać antygeny szczepionkowe. Czułość i swoistość testów PCR różnią się w zależności od laboratorium i jego standaryzacji. Dodatni wynik może wcale nie mieć związku z chorobą. Także wynik fałszywie ujemny nie świadczy w 100% o braku FHV. Diagnostyka FCV – ze względu na bezobjawowe siewstwo oraz zmienność genetyczną wirusa – nie należy do najłatwiejszych. Badanie PCR może także mieć wynik fałszywie dodatni, jeśli kot otrzymał żywe szczepionki. Najlepszą metodą wydaje się być badanie RT-PCR. Izolacja wirusa jest także możliwą, lecz mniej polecaną metodą. Próbkę do badań pobiera się ze spojówki, z jamy ustnej, gardła lub z krwi. Dodatkowo w diagnostyce choroby pomocne są wymazy bakteryjne (z worka spojówkowego, jamy nosowej, gardła itd.) wykonane wraz z antybiogramem. Warto także wykonać posiew w kierunku Bordetella bronchiseptica, która bardzo często towarzyszy tej infekcji. Badanie morfologii oraz biochemii krwi będzie potrzebne w zależności od stanu i występujących objawów chorego pacjenta. Konieczne może być także wykonanie RTG klatki piersiowej czy rhinoskopii. Jak leczyć? Leczenie choroby jest przede wszystkim objawowe. Nie ma bowiem jednego leku przeciwwirusowego, który z sukcesem można by stosować w zwalczaniu kociego kataru. Jeśli występuje zjawisko latencji herpeswirusa, nie ma możliwości całkowitego wyleczenia kota. Czy wiesz, że.. Koci katar jest szczególnie niebezpieczny dla młodych kociąt z nie w pełni wykształconym układem immunologicznym. Nieleczony koci katar może doprowadzić do ciężkich powikłań, np. do utraty wzroku, niewydolności oddechowej, a nawet do zgonu. Koty w ciężkim stanie, będące w ostrej fazie choroby, wymagają przede wszystkim nawodnienia i ustabilizowania. Podaje się dożylnie elektrolity (najczęściej wraz z potasem). Stosuje się leki przeciwgorączkowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Aktualnie lekiem przeciwwirusowym, który może być bezpiecznie stosowany w terapii ogólnej kotów, jest famcyklowir. Badania naukowe podają pozytywne wyniki terapii tym lekiem w zwalczeniu herpeswirozy. Warto go zastosować zarówno w ostrych, jak i przewlekłych stanach choroby. Z powodzeniem można go stosować w terapii chorób rogówki, w przewlekłym zapaleniu nosa i zatok. Niestety, problemem jest jego koszt, gdyż stosowany musi być w wysokich dawkach przez dłuższy czas. Podaje się go do miesiąca po zakończeniu objawów klinicznych choroby (famciklowir 90 mg/kg BID lub 40 mg/kg TID Należy tu wspomnieć, że leki z tej samej grupy, takie jak acyklowir czy valacyklowir, są wysoce toksyczne dla kotów. Na powstałe owrzodzenia rogówki należy wdrożyć odpowiednie krople do oczu o działaniu przeciwwirusowym. Zaleca się krople zawierające idoksurydynę 1% (1 kropla stosowana co 2–3 h przez pierwsze 2 doby, kolejno co 4–5 h) lub krople zawierające cydofowir 0,5% (1 kropla 2 x dziennie). Krople te jednak są trudno dostępne, dlatego obecnie zaleca się stosowanie kropli zawierających tryflurydynę (1 kropla co 1 h w 1 dobie, kolejno co 4–5 h). Warto podkreślić, że zakrapianie oczu w przypadku FHV należy rozpocząć jak najszybciej. Można także podawać krople o działaniu przeciwzapalnym. Nie poleca się jednak stosować glikokortykosteroidów. Coraz częściej w leczeniu owrzodzeń rogówki stosowana jest miejscowo surowica. Należy także pamiętać o zabezpieczeniu oka – w tym celu na pierwsze dni terapii warto założyć kołni... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Animal Expert" Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej Zniżki na konferencje i szkolenia ...i wiele więcej! Sprawdź
\n \nkrople do oczu na koci katar

To sterylny roztwór, który nawilża spojówki i rogówkę. Chroni przed nadmiernym wyparowywaniem łez oraz stabilizuje film łzowy. Zawiera kwas hialuronowy w wysokim stężeniu - 2 mg/ml i ektoinę - dwie naturalne substancje o właściwościach nawilżających, wiążących wodę i stabilizujących film łzowy. Hylo Gel, krople do oczu, 10 ml.

Fot: filadendron / Koci katar jest wbrew pozorom niebezpieczny dla kotów, zwłaszcza dla kociąt. Wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych może skończyć się nawet śmiercią pupila. Wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych jest szczególnie niebezpieczne u młodych kociąt. Nie wykształciły one jeszcze własnej odporności i nie mają dużych szans w walce z wirusami, które odpowiadają za pojawienie się choroby. Objawami kociego kataru są w pierwszej kolejności kichanie, wypływ wydzieliny z nosa, a później zaropiałe oczy. Wiele wolno żyjących kociąt trafia pod opiekę fundacji i weterynarzy właśnie z powodu kociego kataru i oczu w stanie, który uniemożliwia funkcjonowanie. Nie zawsze da się je uratować i w zależności od stanu kota i rokowań często konieczne jest usunięcie gałki ocznej i zaszycie oczodołu. Najczęstszą przyczyną kociego kataru jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1). Należy do tej samej rodziny wirusów co wirus opryszczki pospolitej ludzi czy wirus ospy wietrznej, jednak ludzie od kotów zarazić się nie mogą. Innym wirusem odpowiedzialnym za koci katar jest kaliciwirus (FCV-1). Wirusy znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Do zakażenia łatwo dochodzi w dużych skupiskach kotów, podczas ciąży kotki (zakażenie płodu przez matkę), a także może do niego dojść w wyniku wspólnego korzystania z kuwety czy miski wraz z chorymi kotami. Wirusy przenoszą się bardzo łatwo, może przynieść go nawet opiekun na rękach czy ubraniu (warunkiem jest obcowanie z zakażonym kotem). Koci katar - nie lekceważ go Koci katar to choroba, której nie należy lekceważyć i na którą domowe sposoby nie pomogą. Szybko wdają się nadkażenia bakteryjne, które mogą prowadzić nie tylko do utraty wzroku (owrzodzenia), lecz także do zapalenia płuc, a nawet kulawizny. Lekarze zalecają wprowadzenie antybiotyku do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego w postaci kropli do oczu. Leczenie trwa do kilku tygodni. Zazwyczaj koty, które przeszły koci katar, są już do końca życia nosicielami wirusa. W związku z tym mogą pojawiać się nawroty choroby, zwłaszcza w okresach zwiększonego stresu oraz osłabienia odporności. Z filmu dowiecie się, w jaki sposób powinniśmy dbać o komfort naszych zwierząt: Zobacz film: Jak kochać zwierzęta? Źródło: Dzień Dobry TVN
Opis produktu. Hyal-Drop® Multi - Krople do oczu 10 ml. Hyal-Drop® Multi to nawilżające krople do oczu oraz soczewek kontaktowych. Starannie dobrana formuła przynosi natychmiastową ulgę zmęczonym oraz podrażnionym oczom. Preparat zawiera w składzie występujący w ludzkim organizmie kwas hialuronowy, który skutecznie usuwa
W domu należy zapewnić kotu suche, ciepłe miejsce bez przeciągów, a także usuwać zwierzakowi wydzielinę sklejającą nos i powieki. Troskliwa opieka nad kotem w takich przypadkach zwykle przynosi pozytywne rezultaty i koci katar ustępuje dość szybko. Jak pozbyć się kociego Kataru? W zwalczaniu przyczyn i objawów kociego kataru najczęściej stosuje się: krople z antybiotykiem do oczu – ich zadaniem jest likwidowanie ognisk bakteryjnych umiejscowionych w oczach i powodujących pojawianie się ropnej wydzieliny i opuchlizny. Zakraplanie oczu stosuje się kilka razy dziennie w równych odstępach czasu. Jakie są lekarstwa na katar? Nie ma lekarstwa na koci katar. Jednakże możesz w tym czasie trzymać swojego ulubieńca w bardziej komfortowych warunkach, zapewniając mu ciepło i lecząc objawy choroby. Lekarz weterynarii może przepisać krople do oczu lub maść na zapalenie spojówek. 3 Dlaczego Katar wywołany jest przez Katar? Koci katar wywołany jest najczęściej przez dwa rodzaje wirusów: herpesvirus (FHV-1) oraz calicivirus (FCV). W odpowiednim zdiagnozowaniu tej dolegliwości pomoże ci lekarz weterynarii. Diagnozę może postawić na podstawie objawów lub też może pobrać wymaz z gardła kota i wysłać go do laboratorium. Jak pomóc kotu choremu na koci katar? Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie. W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej smakowitości. Czym leczyć katar u kota? Jak leczyć koci katar? Leczenie opiera się głównie na wspomaganiu organizmu kota w walce z wirusem poprzez leki stymulujące działanie jego układu odpornościowego, a także w przypadku wtórnych infekcji bakteryjnych istnieje konieczność podawania antybiotyków. Jak dlugo się leczy koci katar? Katar koci najczęściej trwa około 10 dni. Jednak w przypadku słabszych osobników lub młodych kociąt może występować nawet przez kilka tygodni. Najważniejsze by nie lekceważyć objawów i jak najszybciej rozpocząć leczenie, aby zapobiec powikłaniom. Czy koci katar sam przejdzie? „Koci katar” jest w większości przypadków chorobą uleczalną, choć u młodych kociąt, na skutek powikłań, może kończyć się śmiercią. Czynniki infekcyjne (wirusy) znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Czy można się zarazić od kota kocim katarem? Czy koci katar czy jest zaraźliwy dla ludzi? Koci katar nie jest groźny dla człowieka. Nie może się zarazić tą chorobą od kota. Wirusy kociego kataru są niebezpieczne tylko i wyłącznie dla kotowatych. Czy zaszczepiony kot może zachorować na koci katar? Kociemu katarowi częściowo można zapobiegać, wykonując szczepienia profilaktyczne. Zaszczepiony kot, nawet jeśli dojdzie do zakażenia, dzięki zwiększonej odporności chorobę przechodzi łagodniej. Z czego inhalacje dla kota? Ważne jest regularne dokarmianie pacjenta oraz higiena i mycie okolic oczu i nosa. Niejednokrotnie ulgę kotu przynoszą odpowiednie inhalacje (z soli fizjologicznej czy majeranku) oraz odciąganie wydzieliny z jamy nosowej (np. dziecięcą gruszką). Jaki antybiotyk dla kota na koci katar? O czym warto pamiętać Autorzy zaobserwowali, że doksycyklina lub amoksycylina z kwasem klawulanowym, podawane doustnie, są dobrymi lekami pierwszego rzutu u kotów przebywających w schroniskach i wykazujących objawy ze strony górnych dróg oddechowych. Czy koci katar jest groźny dla człowieka? Wbrew swojej niepozornej nazwie koci katar jest bardzo niebezpieczną chorobą zakaźną. Nieleczony prowadzi do poważnych powikłań – od utraty wzroku aż po śmierć zwierzęcia. Ile kosztuje szczepionka na koci katar? Średni koszt to około 30 zł za jedną dawkę, jednak cena może się różnić w zależności od regionu. Do poważnych kocich chorób można zaliczyć zapalenie jelit i nosówkę, określaną także jako koci katar. Dlatego tak ważne jest szczepienie, które powinno być wykonane zawsze, jeżeli zwierzę wychodzi na dwór. Czym się objawia koci katar? Podstawowymi objawami, które dotyczą obu rodzajów wirusów, są kichanie, wypływ z nosa, obfite ślinienie się pianą, łzawienie oczu oraz zapalenie rogówek z postępującymi owrzodzeniami w razie zbyt późnego rozpoczęcia leczenia. Z czasem pojawia się też kaszel, który jest efektem spływającej go gardła wydzieliny.
Koci katar – czas trwania leczenia. Leczenie kociego kataru zazwyczaj trwa kilka tygodni i, podjęte szybko, ma dużą szansę na powodzenie. Bardzo często zdarza się, że kot pozostaje nosicielem wirusa na zawsze. W momencie silnego stresu lub spadku odporności choroba może cyklicznie powracać.
Każdy opiekun kota chce, by jego zwierzę cieszyło się dobrym zdrowiem. Czasem jednak, mimo odpowiedniej opieki, pupil może zacząć chorować. Koty, podobnie jak ludzie, zmagają się np. ze schorzeniami okulistycznymi. Choroby oczu u kota mogą mieć naprawdę poważne konsekwencje dla zdrowia i samopoczucia zwierzaka. Warto więc wiedzieć czym się objawiają, aby odpowiednio wcześnie zapewnić swojemu pupilowi kontrolę weterynarza i odpowiednie leczenie. Choroby oczu u kota to, podobnie jak w naszym przypadku, zapalenie spojówek lub rogówki, koty cierpią również z powodu jaskry i zaćmy. Warto mieć również świadomość, że fakt, iż kot ma chore oczy, może być też związany z czymś innym. Wiele częstych schorzeń daje bowiem objawy okulistyczne. Przyjrzyjmy się im nieco bliżej!Koci katar, czyli choroby oczu u małego kotaKiedy myślimy o chorobach oczu u kota, wiele osób od razu przypomni sobie często spotykane u małych kotków zaropiałe, zaklejone oczy. Ich przyczyną jest choroba zwana kocim katarem, która dotyka najczęściej właśnie młode osobniki, których układ odpornościowy nie jest jeszcze całkowicie rozwinięty i dojrzały. Koci katar, choć jego nazwa brzmi stosunkowo niegroźnie, jest poważną chorobą wywoływaną przez wirusy FHV–1 i FCV–1. Choroba ta, poza łzawieniem i ropieniem oczu, objawia się również kichaniem, wodnistym katarem oraz kaszlem. Aby jej uniknąć, młode zwierzę powinno zostać zaszczepione w 9 oraz 12 tygodniu życia. Jeśli zaś zauważymy takie objawy u swojego zwierzęcia – nie powinniśmy czekać. Chore oczy kota trzeba leczyć odpowiednio dobraną antybiotykoterapią oraz stosować krople do oczu. W przeciwnym razie może dojść do konieczności amputacji gałek ocznych. Co więcej, nieleczony koci katar jest schorzeniem, które może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Jaskra u kotaTo choroba, która dotyka w szczególności koty w starszym wieku. Ta choroba oczu u kota nie objawia się bolesnością czy wyciekami. Objawami, które świadczą o jej wystąpieniu, jest powiększenie oka, rozszerzone trwale źrenice czy zmiana koloru oka. Jeśli zauważymy takie zmiany u naszego kota, należy skonsultować się z weterynarzem, który zastosuje leczenie polegające na stosowaniu przeciwzapalnych oraz przeciwjaskrowych kropli do zaćmaOna również jest chorobą, która dotyka starsze osobniki. Jej widocznym objawem jest zmętnienie soczewki oka. Co ważne, zmiana ta nie musi dotykać całego oka, ale pojawiać się jedynie na fragmencie oka. Jaskra wymaga leczenia, ponieważ stopniowo ogranicza możliwość leczenia, doprowadzając do całkowitej utraty wzroku. Jaskrę u kota leczy się najczęściej operacyjnie, istnieje jednak również możliwość spowalniania jej przebiegu przez stosowanie kropli do oczu. Zapalenie spojówek u kotaTo zdecydowanie jedna z częściej występujących chorób oczu u kota. Może być spowodowana przez szereg czynników, wśród których wymienić możemy między innymi wirusy, bakterie, uszkodzenia mechaniczne, ale również alergie i nowotwory. Dlatego też, chcąc skutecznie leczyć zapalenie spojówek u kota, konieczna jest dokładna diagnostyka, która pozwoli nam na poznanie przyczyny problemu. W przeciwnym razie stan zapalny w oczach zwierzęcia będzie nawracał. Zapalenie spojówek leczy się za pomocą kropli przeciwzapalnych oraz (w przypadku infekcji bakteryjnej) antybiotyków. Mechaniczne uszkodzenia i urazyKoty są zwierzętami bardzo ciekawskimi, które chętnie wspinają się, szukają kryjówek czy polują. Nietrudno więc o uraz kociego oka, szczególnie w przypadku kotów wychodzących. Jeśli widzimy, że oko kota jest załzawione, podrażnione, a kot dotyka jego okolic łapką, może oznaczać to zarówno obecność ciała obcego, jak i uraz. Jeśli ciało obce nie jest widoczne, należy udać się do weterynarza, który usunie je, a w przypadku urazu przepisze nam również leki przeciwzapalne oraz zmniejszające ból. Chore oczy u kota – o czym warto pamiętać?Wielu opiekunów kotów, gdy zauważy niepokojące objawy dotyczące oczu swojego pupila, stara się mu pomóc na własną rękę. Wciąż popularne są mity mówiące chociażby o tym, by przemywać oczy kota wyciągiem ze świetlika lub rumianku. Warto wyraźnie podkreślić, że nie jest to dobrym pomysłem. Leczenie chorób oczu u kota wymaga bowiem zastosowania dopasowanych antybiotyków oraz substancji więcej, rumianek ma właściwości wysuszające, przez co może jeszcze bardziej podrażniać oczy oraz błony śluzowe. Odpowiedź na pytanie, czym przemywać chore oczy kota, jest więc prosta – lekami, które przepisze weterynarz. Jedynie w przypadku widocznego ciała obcego możemy wykorzystać roztwór soli fizjologicznej w celu jego usunięcia. Jeśli jednak okaże się nieskuteczny – konieczna jest interwencja lekarza. PodsumowanieChore oczy u kota to poważny problem, którego nie należy lekceważyć. Choroby mogą powodować nie tylko dolegliwości bólowe, ale również doprowadzić do ślepoty, a nawet śmierci zwierzęcia (jak w przypadku kociego kataru). Jeśli więc zauważymy niepokojące zachowanie lub zmiany w wyglądzie oczu kota, nie powinniśmy zwlekać z wizytą u weterynarza.
Łzy oraz krople do oczu obmywając zewnętrzną część oka chronią je przed wysychaniem oraz niwelują tarcie powiek o powierzchnię oczu. Łzy można uznać również za element odporności nie swoistej, gdyż zmywają i rozpuszczają szkodliwe substancje, alergeny oraz działają bakteriostatycznie.Zespół suchego oka (DED, dry eye disorder) to stosunkowo poważne schorzenie, które

Spis treści:1. Wszystko o kocim katarze2. Co wywołuje chorobę u kota?3. Jakie są objawy kociego kataru?4. Rozpoznanie kociego kataru5. Leczenie6. Jak ustrzec kota przed kocim katarem?7. Czy kichanie i katar zawsze oznaczają koci katar? Wszystko o kocim katarze Katar, szczególnie jesienią, u kotów, psów i ludzi nie jest rzadkością. Większość z nas słyszała o chorobie nazywanej kocim katarem, która występuje u kotowatych. Jednak nie wszyscy zdajemy sobie sprawę, jak poważna jest to jednostka chorobowa. Czym jest, jak się objawia i dla kogo jest szczególnie niebezpieczna? Co wywołuje chorobę u kota? Nazwa choroby – koci katar – wzięła się stąd, że głównym jej objawem jest po prostu katar. Niestety nie jest to jedyny objaw. Koci katar to, inaczej mówiąc, zapalenie górnych dróg oddechowych. To choroba polietiologiczna, co znaczy, że wywołana jest przez wiele czynników chorobotwórczych. Najważniejsze wirusy, które powodują tę chorobę, to koci herpeswirus (FHV) oraz koci kaliciwirus (FCV). Herpeswirus to wirus występujący na całym świecie wśród wszystkich kotów, zarówno tych domowych, jak i tych dziko żyjących. Bywa, że sam powoduje chorobę objawiającą się jako ostre zapalenie spojówek. Jednak najczęściej, wraz z innymi czynnikami chorobotwórczymi, wywołuje właśnie koci katar. Najważniejszą cechą infekcji herpeswirusowej jest to, że po przechorowaniu kot dożywotnio staje się nosicielem wirusa (jest to tzw. wirus latentny). Podobnie jak przy herpeswirusowej opryszczce wargowej u ludzi. Wystarczy niewielki spadek odporności, niektóre leki, zabieg chirurgiczny, a nawet stres, aby ponownie pojawiły się objawy choroby. Zakażenie górnych dróg oddechowych powodowane kaliciwirusem jest bardzo częste wśród kotów. W odróżnieniu od herpeswirusa jest on bardziej zmienny (często mutuje w środowisku), co oznacza, że istnieje wiele wariantów tego wirusa. Nie jest on latentny w organizmie, jednak cechuje go duża zjadliwość. Również sam jest w stanie wywołać chorobę – zwaną kaliciwirozą. Koci katar najczęściej powikłany jest dodatkowymi drobnoustrojami, takimi jak wirus syncytialny, reowirusy czy nawet wirus kociej białaczki. Dodatkowo chorobę mogą wikłać chlamydie, mykoplazmy, bakterie z grupy Bordetella bronchiseptica i inne. Jakie są objawy kociego kataru? Objawy choroby zależą od tego, jakie drobnoustroje ją wywołują, a dokładnie: który z wirusów dominuje i czy doszło do powikłania bakteryjnego. Większość chorych kotów ma zapalenie worka spojówkowego oraz ostre zapalenie jam nosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich nieżytu. Choroba, w szczególności wywołana przez kaliciwirusa, objawiać się będzie dodatkowo zapaleniem jamy ustnej, owrzodzeniami języka oraz zapaleniem łuków podniebiennych lub gardła. Chory kot będzie osłabiony, smutny, apatyczny. Nierzadko wysoko gorączkuje. Najczęściej w wyniku silnej bolesności w jamie ustnej nie ma apetytu. Nie myje się ani nie ma chęci do jakiejkolwiek aktywności. Zapalenie oskrzeli i tchawicy oraz ciężkie zapalenie płuc to kolejny etap choroby. Objawy wtedy przypominają odkrztuszanie czy kaszel, niekiedy pojawiają się wymioty, oddech staje się płytki i świszczący. Niektóre koty charczą podczas oddychania lub mają duszności. W przypadku dominacji herpeswirusa objawy choroby będą koncentrować się głównie na spojówkach, powodując ich silne zapalenie oraz obrzęk. Może to doprowadzić do wrzodziejącego zapalenia rogówki, a nieleczone owrzodzenie nawet do wypływu i utraty gałki ocznej. W przypadku przebiegu kaliciwirozy może pojawić się naprzemienna, przejściowa kulawizna. Choroba najbardziej niebezpieczna jest dla kociąt. Są one szczególnie wrażliwe na zachorowanie, a przebieg choroby zazwyczaj jest u nich cięższy. Nieleczony koci katar może doprowadzić do licznych, ciężkich powikłań, takich jak np. utrata wzroku, a nawet do śmierci. Coraz częściej mówi się o zjadliwej, uogólnionej postaci kaliciwirozy, niebezpiecznej zarówno dla młodych, jak i starszych kotów. Śmiertelność tej postaci wynosi aż ok. 67%! Niestety, po przechorowaniu kociego kataru kot nie nabiera odporności. Jeśli w infekcji miał udział herpeswirus, choroba i objawy mogą powracać nawet co kilka miesięcy – już przy minimalnym spadku odporności. Choroba nie stanowi zagrożenia dla innych gatunków zwierząt ani dla ludzi. Rozpoznanie kociego kataru Diagnostyka choroby to przede wszystkim rozpoznanie na podstawie występujących objawów. Izolacja wirusów nie należy do prostych, jednak aktualnie możliwe są badania PCR lub RT-PCR pozwalające wykryć wirusa w wydzielinach czy na błonach śluzowych. Niestety mogą one dawać zafałszowane wyniki, dlatego nie można opierać się jedynie na nich. Pomocne są wymazy bakteryjne (z worka spojówkowego bądź jamy nosowej) wraz z antybiogramem, badanie morfologii oraz biochemii krwi. Niekiedy lekarz może zdecydować o konieczności wykonania RTG klatki piersiowej. Leczenie zależy przede wszystkim od dominujących objawów i ich stopnia zaawansowania. Przy ostrej i ciężkiej postaci choroby podstawą jest nawodnienie i ustabilizowanie pacjenta. Stosuje się leki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne oraz immunostymulujące. Należy wdrożyć odpowiednie krople do oczu o działaniu przeciwzapalnym oraz antybiotyki o szerokim spektrum działania (jeśli choroba jest powikłana bakteryjnie). Na owrzodzenia jamy ustnej stosowane są odpowiednie leki miejscowe (maści, żele). Ważne jest regularne dokarmianie pacjenta oraz higiena i mycie okolic oczu i nosa. Niejednokrotnie ulgę kotu przynoszą odpowiednie inhalacje (z soli fizjologicznej czy majeranku) oraz odciąganie wydzieliny z jamy nosowej (np. dziecięcą gruszką). Coraz częściej mówi się o terapii bardziej celowanymi i specjalistycznymi preparatami immunostymulującymi – niestety dużo droższymi oraz o ograniczonym zasięgu – interferonem przy kaliciwirozie oraz poliprenylem w terapii herpeswirozy. Leczenie wdrożone w porę jest skuteczne, choć niekiedy długotrwałe. Najgorsze rokowania mają młode kotki, żyjące w złych warunkach sanitarnych i o nieznanym statusie immunologicznym (bez szczepień, nie wiadomo, czy wykarmione przez matkę etc.). Ważną informacją jest to, że nie da wyleczyć się zwierzęcia z latentnej infekcji herpeswirusem. Taki kot do końca życia będzie nosicielem zarazka. Choroba ta przenosi się bardzo łatwo – z wydzielinami z górnych dróg oddechowych, czyli drogą kropelkową. Wystarczy bezpośredni kontakt nawet z niewielką ilością wydzieliny np. ze spojówki, jam nosowych czy gardła chorego, aby kolejne koty się zaraziły. Możliwe jest też siewstwo z kałem i moczem. Rozsiewanie zarazków przez kota może trwać nawet przez kilka tygodni po tym, jak ustąpią objawy choroby. Literatura podaje, że herpeswirusa kot wydala około 3 tygodnie po aktywnej infekcji, kaliciwirusa może siać nawet latami. Wirusy te są szczególnie powszechne w miejscach o większym zagęszczeniu kotów, takich jak hodowle, schroniska, kocie hotele, czy wśród kotów bezdomnych. Dlatego zachorowania w dużych zagęszczeniach osobników są zdecydowanie częstsze. Nosicielami kaliciwirusa jest większość kotów z przewlekłym zapalaniem jamy ustnej, a herpeswirusem koty mogą być zarażone latentnie i rozsiewać go nawet przy nieznacznych objawach choroby. Stąd wirusy te są dużym i wciąż aktualnym problemem wśród kotowatych. Herpeswirus jest dość łatwy do zneutralizowania – wystarczą podstawowe środki do dezynfekcji. Jednak już w przypadku kaliciwirusa potrzeba specjalistycznych środków odkażających, gdyż wirus jest bardzo oporny. Łatwo go także przenieść na przedmiotach, ubraniach, butach, transporterku dla zwierząt etc., gdyż wirus ten pozostaje aktywny w temperaturze pokojowej nawet miesiąc! Pamiętajmy także, aby chorego kota izolować od zdrowych. Powinien przebywać w odosobnieniu, mieć swoją miseczkę, kuwetę, osobne posłanie i zabawki. Również opiekun powinien przestrzegać higieny, aby nie przenieść zarazka na inne zwierzęta w domu. Jak ustrzec kota przed kocim katarem? W profilaktyce kociego kataru najważniejsze są szczepienia ochronne – szczepienie przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi są w podstawowym programie szczepień dla kociąt. Pierwsze szczepienie powinno mieć miejsce już między 9 a 12 tygodniem życia. Kolejne w odstępach 3-4 tygodniowych. W sumie podawane są 2 lub 3 dawki, w zależności od statusu immunologicznego kota i jego matki. Szczepienia przypominające przeprowadza się w zależności od ryzyka zachorowania kota – co rok lub co 3 lata. Dłuższą przerwę można zastosować u kotów niewychodzących i żyjących w pojedynkę. Istotne jest, że szczepienia te nie zabezpieczają w 100% przed pojawieniem się kociego kataru, jednak minimalizują jego objawy. Bardzo ważna w profilaktyce szerzenia się chorób jest także izolacja nowo przybyłych kotów zarówno w domach, jak i w schroniskach czy hodowlach. Zalecany czas izolowania to 3 tygodnie, nawet jeśli nic nie wskazuje na aktywną infekcję. Dodatkowo u kotów, które są zarażone herpeswirusem i miewają cykliczne spadki odporności wraz z objawami choroby, warto w domowych warunkach stosować odpowiednią, pełnowartościową dietę, suplementy podnoszące odporność (takie jak beta-glukany czy lizyna), pilnować, aby kot nie był narażony na gwałtowne zmiany temperatury czy na stres. Takie postępowanie może pozwolić nam uniknąć kolejnej choroby u kotka. Czy kichanie i katar zawsze oznaczają koci katar? Nie zawsze, ale nie można tego wykluczyć gołym okiem. Jeżeli jesteś właścicielem młodego kota – poniżej pierwszego roku życia, nie powinieneś bagatelizować żadnych objawów. Zaropiale oczko, spadek apetytu, posmutnienie czy kichanie mogą już świadczyć o rozwijającej się infekcji wirusowej. Jeśli masz starszego kota z podobnymi objawami – możliwe, że przechodzi on koci katar, ale objawy choroby są zdecydowanie słabsze. Jednak warto pokazać futrzaka lekarzowi weterynarii, aby sprawdził, jak bardzo zaawansowana jest infekcja i czy należy wdrożyć leki. Nieżyt jamy nosowej czy wypływ w jamy spojówek nie oznacza od razu kociego kataru. Istnieje szereg chorób objawiających się w ten sposób i tylko lekarz, w oparciu o badanie kliniczne oraz badania dodatkowe, jest w stanie postawić właściwą diagnozę. Koty, podobnie jak my, chorują na przykład na grypę, mogą być po prostu przeziębione czy mieć bakteryjnie zapalenie górnych dróg oddechowych etc. Nierzadko zdarza się, że do jamy nosowej czy do oka wpada ciało obce (np. źdźbło trawy), co również będzie wywoływało podobne objawy. Część kotów może charczeć i mieć problemy z oddychaniem także z powodu polipa umiejscowionego w nosogardzieli. U młodych kociaków często dochodzi do urazów rogówki, co również może objawiać się zaczerwienieniem oka, mrużeniem powiek i wysiękiem. U kotów także diagnozuje się chlamydiozę, objawiającą się przewlekłym zapaleniem spojówek. Ta choroba może być mylona z herpeswirusowym zapaleniem. Jak widać, potencjalnych przyczyn objawów jest wiele, dlatego tak ważna jest wizyta u specjalisty. Nazwa „koci katar” nie brzmi tak groźnie, jak powinna. Choroba jest poważna, a każdy właściciel kota powinien mieć podstawową wiedzę na jej temat, gdyż wirusy czyhają dosłownie wszędzie. Wszelkie objawy u młodego kotka – takie jak zaropiałe oczko, spadek apetytu, posmutnienie czy kichanie – nie powinny być lekceważone. A już w szczególności, gdy kot nie przeszedł podstawowych szczepień profilaktycznych. Małgorzata Glema, lekarz weterynarii

  1. ርաсፊм оцеκел
    1. Сεмεዒι ፒ θշաнισոма
    2. Деղ оςωдυвс
  2. Еζθр да
  3. Εм եካариኢ
Opis. Hylo-Parin krople zalecane są do nawilżania i pielęgnacji rogówki i spojówek w przypadku podrażnień oczu połączonych z zaczerwienieniem, pieczeniem i swędzeniem. Hylo-Parin nie zawiera konserwantów, w jego składzie występują fizjologiczne substancje i dlatego jest zwykle dobrze tolerowany.
Pielęgnacja oczu Strona 12 ogółem produktów: 19 Wyświetlaj wg Strona 12 ogółem produktów: 19 Nasz sklep prezentuje szeroki wybór produktów takich jak krople do oczu dla kota o działaniu łagodzącym i nawilżającym, toniki usuwające zacieki łzowe czy też żele nawilżające przeznaczone dla psich i kocich powiek. Wszystkie one są dostępne bez recepty, dodatkowych formalności oraz długiego czasu oczekiwania. Każdy właściciel znajdzie w tej kategorii, produkty odpowiednie dla swojego pupila. Wszystkie krople czy też żele sprzedawane są w wygodnych opakowaniach znacznie ułatwiających aplikację danego preparatu. Oferowane przez nas krople do oczu dla kota oraz inne produkty znajdujące się w tej kategorii, dostępne są w atrakcyjnych cenach, a realizacja złożonych zamówień przebiega szybko i sprawnie. Wszystkie produkty w tej kategorii pochodzą od zaufanych dostawców, są bezpieczne dla zwierząt oraz skuteczne w działaniu. Każdy właściciel psa lub kota powinien zaopatrzyć się w tego rodzaju preparaty, by w razie potrzeby mieć je pod ręką i szybko pomóc swojemu zwierzęciu.

Krople będą wysyłane w buteleczce z kroplomierzem z ciemnego szkła z plombą na zakrętce.Wielkosc którą otrzymacie to sam koncentrat 3ml- po otrzymaniu dodaje się 3 części wody (9ml) i otrzymuje 12ml.Taka ilość kropli wystarcza na miesiąc kuracji.Termin ważności koncentratu to max.5 lat, a po rozcieńczeniu wodą około 1 miesiąc.

Witam, znalazłam dzisiaj kota u którego podejrzewam koci katar, gdyż jeden z moich kotów go miał i wiem jak wyglądają objawy. Kotek bardzo dużo kicha i w oczach ma wydzieline która sklej mu oczy. Moje pytanie czy mogę mu wpuścić krople do oczu dla ludzi stareozolin? Witam. Jeśli chodzi o wyżej wymienione objawy mogą one wskazywać na koci katar. Wyżej wymienione krople będą nie skuteczne, krople muszą mieć w składzie antybiotyk. Poza tym koci katar wymaga ogólnego podania antybiotyków i leków przeciw zapalnych. Pozdrawiam

Floxal to preparat zawierający w składzie antybiotyk - ofloksacynę, który stosuje się w bakteryjnym zakażeniu przedniego odcinka oka. Wszystkie leki do oczu z antybiotykami wydawane są wyłącznie z przepisu lekarza, więc nie ma możliwości kupienia ich w aptece bez recepty. Pomocniczo w przypadku ropiejących oczu u kota można Koci katar jest przede wszystkim określeniem zbiorczym obejmującym zakaźne schorzenia dróg oddechowych i błon śluzowych u kotów. Jest to zatem zespół objawów wywoływanych przez różne drobnoustroje i atakujących nos, jamę ustną i oczy. Koci katar wywołują różne rodzaje wirusów, a także bakterie i grzyby. Ponieważ obecność jednego rodzaju drobnoustrojów sprzyja kolejnym infekcjom, przez co mogą one występować jednocześnie, a leczenie w każdym przypadku jest bardzo podobne, stosowanie jednego, wspólnego określenia jest w pełni uzasadnione. Zawsze jednak należy wcześniej wyeliminować inne możliwe przyczyny objawów, np. połknięte przez zwierzę źdźbło trawy, kocią astmę, alergię czy nowotwór. Schorzenia dróg oddechowych u kotów stanowią więc zawsze proces, na który składa się wiele czynników. Również same objawy kociego kataru są bardzo złożone, co znacznie utrudnia jednoznaczną identyfikację wywołujących je drobnoustrojów. Objawem choroby może być zarówno łagodny, wodnisty wyciek z nosa jak i ciężkie schorzenia ogólnoustrojowe prowadzące do śmierci. Do najczęstszych objawów zalicza się katar, zapalenie spojówek, zmiany w jamie ustnej, gorączka i zapalenie płuc, a także chrypa i szmery podczas oddychania (jeżeli zaatakowane są górne drogi oddechowe). Czynnikiem wywołującym ów swoisty „zamknięty krąg” jest często infekcja wirusowa. Infekcje takie powodują zmiany chorobowe, obrzęk błon śluzowych, a także sprzyjają wydzielaniu mediatorów zapalenia. Infekcja uszkadza często również zewnętrzną powierzchnię nosa, co sprzyja wtórnym zakażeniom bakteryjnym. Jak już wspomniano, choroba rozpoczyna się z reguły od infekcji wirusowej, którą wywołują najczęściej herpeswirus FHV i caliciwirus FCV, a także nieswoiste adenowirusy, rinowirusy i pneumowirusy. Herpeswirus koci (FHV) jest bardzo nietrwały w środowisku zewnętrznym. Natomiast dzięki stabilności genetycznej jest on znacznie łatwiejszy do wykrycia metodami z zakresu biologii molekularnej (PCR) niż kaliciwirusy. W przypadku infekcji wirusem FHV obserwuje się głównie objawy ze strony układu oddechowego takie jak katar i zapalenie zatok przynosowych połączone z wysiękiem z oczu i nosa, a także zapalenie spojówek i owrzodzenie rogówki. U chorych osobników obserwuje się również duszności i brak łaknienia. Objawy te ustępują z reguły po stosunkowo krótkim czasie, lecz kot pozostaje do końca życia nosicielem wirusa, a infekcja może się uaktywnić pod wpływem stresu. W przypadku infekcji wirusem FHV rzadko dochodzi do powikłań. Niekiedy zmiany w obrębie oka mogą być na tyle poważne, że mogą prowadzić do utraty wzroku. U bardzo młodych kociąt może wystąpić bardzo wysoka gorączka i ogólne osłabienie prowadzące do zgonu zwierzęcia (fading kitten syndrome). W infekcjach wirusem FCV uczestniczą różne szczepy tego wirusa, czego efektem jest znaczna różnorodność genetyczna wirusa. W praktyce oznacza to, iż również zaszczepione koty mogą mieć styczność ze szczepem, na który nie są odporne. Ze względu na różny stopień zjadliwości poszczególnych szczepów również objawy są znacznie zróżnicowane i mogą obejmować brak łaknienia, gorączka, bóle stawów i mięśni. Stosunkowo rzadko obserwuje się zapalenia płuc. Typowemu owrzodzeniu jamy ustnej i dziąseł towarzyszą często infekcje bakteryjne. Częstotliwość występowania infekcji bakteryjnych i grzybiczych przedstawiono na wykresie 1. Tylko w 3,1% próbek nie stwierdzono wzrostu drobnoustrojów. Z 296 próbek nadesłanych do analizy mykologicznej wynik dodatni uzyskano w 8,1% przypadków u kotów i w 23,2% u psów. Stwierdzono, że u kotów w odróżnieniu od psów bardzo rzadko występują zakażenia drożdżami takimi jak Candida sp. (wynik dodatni: koty 1%, psy 12%) (wykres 2). Częstotliwość występowania drożdży Candida sp. (n=269) Inne drobnoustroje wywołujące koci katar to Chlamydophila felis, Mycoplasma felis i Bartonella hensela. Chlamydophila felis jest drobnoustrojem wewnątrzkomórkowym pozbawionym zdolności samodzielnego rozmnażania się i uzależnionym od aktywności enzymów zajmowanych komórek żywiciela. Bakteria ta często towarzyszy zapaleniom spojówki u kotów. Cykl rozwojowy tego drobnoustroju obejmuje fazę wewnątrz- i zewnątrzkomórkową. W trakcie trwania zakaźnej fazy zewnątrzkomórkowej bakteria przeżywa w temperaturze pokojowej zaledwie kilka dni, jednak w temperaturze 4°C może przetrwać nawet miesiąc. Przypuszczalnie występuje kilka różnych odmian Chlamydophila felis o różnej zjadliwości. Drobnoustrój przenoszony jest poprzez bezpośredni kontakt. U niektórych osobników objawy wywoływane przez C. felis mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Mycoplasma felis charakteryzuje się bardzo niską stabilnością poza organizmem żywiciela. Bakteria ta występuje w obrębie błon śluzowych dróg oddechowych i dróg moczowo-płciowych, gdzie przez bardzo długi okres jest w stanie opierać się odpowiedzi immunologicznej zakażonego zwierzęcia. Bakteria ta stosunkowo rzadko wywołuje schorzenia górnych dróg oddechowych, a znacznie częściej zapalenie spojówek i katar. Infekcja zwykle ustępuje samoistnie po 2-4 tygodniach. Jak dotąd nie ustalono, czy mykoplazmy pełnią rolę pierwotnego czy też wtórnego drobnoustroju chorobotwórczego. U kotów izolowano również mykoplazmy M. gatae i M. feliminutum, lecz ich znaczenie kliniczne jest raczej niewielkie. Bartonella to bakterie wewnątrzkomórkowe przenoszone przez pchły i kleszcze. Uważa się, że wywołują one tzw. chorobę kociego pazura u ludzi. W jej przebiegu pojawiają się krosty i obrzęki, a w cięższych przypadkach ogólnoustrojowe powiększenie węzłów chłonnych. U kotów zakażenie rzadko prowadzi do rozwoju choroby. Niekiedy może wystąpić gorączka, bóle mięśni, miejscowo powiększone węzły chłonne, rzadziej objawy neurologiczne, które ustępują jednak już po kilku dniach, rzadziej po kilku tygodniach. Przedmiotem dyskusji jest także udział Bartonella henselae w zapaleniu błony śluzowej jamy ustnej u kotów. Znacznie rzadziej natomiast obserwuje się u kotów infekcje pałeczkami Bordetella bronchiseptica, które u psów są jednym z czynników odpowiedzialnych za tzw. psi kaszel. Objawy infekcji są z reguły łagodne i ustępują po ok. 10 dniach. U młodych kociąt mogą one jednak wywoływać groźne dla życia zapalenia oskrzeli i płuc. Pałeczki Bordetella z reguły nie przeżywają zbyt długo w środowisku zewnętrznym. Transmisja odbywa się poprzez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową. Zdiagnozowanie infekcji bakteryjnej umożliwia badanie laboratoryjne, wymaz z gardła lub z oka. Przed rozpoczęciem leczenia należy sporządzić antybiogram, który pozwoli na ściśle ukierunkowane wyeliminowanie konkretnych infekcji towarzyszących. Wykrywanie infekcji wirusowych, a także obecności chlamydii i mykoplazm odbywa się metodą PCR. W tym celu przy pomocy suchej wymazówki lub specjalnej szczoteczki (Cytobrush) pobiera się wymaz ze spojówki lub gardła, który następnie wysyłany jest bez podłoża do analizy. Przed pobraniem materiału należy usunąć śluz lub ropę z danego miejsca, a wykonując wymaz mocno docisnąć wymazówkę do miejsca pobrania, gdyż tylko w taki sposób możliwe jest pozyskanie dostatecznej liczby komórek. Badanie oferuje znaczne korzyści z praktycznego punktu widzenia, w szczególności pod kątem terapii. Duże znaczenie ma fakt, czy mamy do czynienia z infekcją pojedynczą czy złożoną, co jednoznacznie potwierdzają badania przeprowadzone na podstawie wymazów z gardła pobranych od grupy zwierząt (wykres 3). Zakłada się, że w hodowlach i schroniskach, gdzie ponad 40% kotów wykazuje objawy choroby, należy się liczyć ze znaczną prewalencją nosicieli podklinicznych. W trakcie leczenia kociego kataru należy zapewnić zwierzęciu czyste i cieple otoczenie z dopływem świeżego powietrza. Warunkiem skutecznego leczenia jest sumienność i higiena. Oprócz leczenia miejscowego maściami zawierającymi antybiotyk, np. tetracyklinę lub gentamycynę, które należy stosować codziennie i tak często jak jest to możliwe przez co okres najmniej trzech tygodni, w przypadku zakażeń drobnoustrojami Chlamydophila, Mycoplasma i Bordetella konieczne jest systemowe leczenie antybiotykowe. *patrz wyjaśnienie na końcu artykułu Niestety leczenie azytromycyną i amoksycykliną/kwasem klawulanowym nie pozwala na wyeliminowanie czynnika chorobotwórczego. Leczenie antywirusowe jest znacznie trudniejsze, gdyż powoduje poważne skutki uboczne i jest stosunkowo drogie. W przypadku infekcji wirusem FHV zaleca się krople do oczu z gancyklowirem (Virgan®). Preparatem zalecanym w leczeniu systemowym u kotów jest famcyklowir (Famvir®) w dawce ¼ tabletki 125 mg na każde 5 kg masy ciała kota 1 lub 2 razy dziennie, natomiast w żadnym wypadku nie wolno stosować acyklowiru ani rybawiriny. Innym lekiem podawanym w infekcjach wirusowych jest lizyna (500 mg, 2 razy dziennie, doustnie). Lek ten zmniejsza biodostępność argininy hamując w ten sposób proces replikacji wirusa oraz zmniejszając siłę ewentualnych nawrotów. Stosowanie ludzkiego lub kociego interferonu z reguły nie przynosi pożądanego rezultatu, jednak rozcieńczony roztwór do iniekcji może być stosowany doustnie oraz do zakraplania oczu. Opisywano pozytywny wpływ aplikacji w takiej formie. W przypadku kotów, u których dodatkowo mamy do czynienia z alergią, można stosować leki antyhistaminowe, np. loratydynę. Bardzo ważna jest również właściwa opieka, regularne oczyszczanie oczu i nosa, podawanie dostatecznej ilości płynów, a w razie potrzeby także podawanie cyproheptadyny (0,5 mg/kg, 2 razy dziennie) lub diazepamu (0,1 mg/kg, dożylnie) w celu stymulacji łaknienia. W przypadku bolesności w wyniku zapalenia błon śluzowych jamy ustnej i dziąseł zaleca się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaleca się również stosowanie leków rozrzedzających śluz oraz inhalacje. W tym celu zwierzę należy umieścić w pojemniku transportowym przykrywając pojemnik kocem wraz z inhalatorem. Doustnie można także podawać pseudoefedrynę (1 mg/kg), a także stosować krople do nosa dla dzieci oczyszczające drogi oddechowe. Szczepienia przeciwko FHV i FCV stosuje się rutynowo od dawna. Jednak ze względu na stały wzrost populacji kotów w Niemczech nie ma praktycznie możliwości zaszczepienia wszystkich zwierząt. Szczepienie przeciw FHV z pewnością zapewnia dostateczną odporność, lecz nie chroni przed bezobjawowym nosicielstwem. Immunizacja przeciw FCV jest bardzo trudna ze względu na dużą zmienność szczepów wirusa. Szczepionki nie gwarantują niestety pełnej ochrony przeciw nowym czy też przeciw bardziej agresywnym szczepom. Szczepić należy jednak również koty, które przeszły koci katar, o ile obraz kliniczny pozwala na zaszczepienie. Od kilku lat dostępne są również szczepienia przeciw Chlamydophila Felis i Bordetella bronchoseptica, lecz nie są stosowane rutynowo. *Proponowane metody leczenia wg Eule/FU Berlin i Scherk, JFMS, Vol 12,7, 2010 Atecortin, krople do oczu i uszu, zawiesina, 5 ml. krople. Aby odebrać ten lek w aptece musisz okazać ważną w dniu odbioru receptę. 34.99 zł. Do koszyka. zapytał(a) o 13:45 Czy mogę podać kotu ludzkie krople do oczu? Przygarnęłam małego kotka i jemu strasznie ropieją oczy i ma katar. Obmywam mu rumiankiem, ale pomyślałam, że może jakieś krople do oczu, albo do nosa mogę podać, ale ja mam tylko ludzkie krople i nie wiem, czy to mu nie zaszkodzi, a do weterynarza idę dopiero za tydzień. Mam krople do oczu "Visine Classic" i do nosa "xylometazolin WZF 0,1 %" Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 14:00 nie dawaj ludzkich!przemywaj mu watką tą z rumiankiem nie ryzykuj! rumianek jak najbardziej, ale krople do oczu dla ludzi odpadaja. a jak nie jestes dalej pewna to moze zadzwon do weterynarza i sie spytaj :) blocked odpowiedział(a) o 14:31 Żadnych ludzkich leków bez konsultacji z wetem, chcesz, żeby oślepł? Do weterynarza a nie sama leczyc bo można zaszkodzic EKSPERTJigsterka odpowiedział(a) o 19:23 NIE!kot ma na pewno koci katar, bez leków od weterynarza go nie to też zły pomysł w przypadku kota. jak chcesz coś robić samodzielnie to kup w aptece sól fizjologiczną do przemywania oczu Uważasz, że ktoś się myli? lub Koci katar – zapobieganie. Niezwykle ważna jest profilaktyka kociego kataru. Należy pamiętać o odpowiedniej higienie misek, kuwety oraz legowiska. Trzeba także starannie usuwać wydzielinę z nosa i oczu, która jest siedliskiem zarazków. Najskuteczniejsza jest jednak szczepionka na koci katar. Nie tylko znacznie zmniejsza ryzyko Koci katar to choroba, której pod żadnym pozorem nie można bagatelizować! Gdy mruczek często kicha, ma zaropiałe oczy lub walczy z katarem, należy czym prędzej iść z nim do weterynarza. Czym jest koci katar i jak można go wyleczyć?Koci katar najczęściej atakuje kilkutygodniowe koty (8-12 tyg.), jednak może przydarzyć się i u dorosłych osobników. Jest to choroba zakaźna, wirusowa. Zakażenia wywołują dwa różne wirusy: FHV-1 (herpeswiroza) oraz FCV (kaliciwiroza). Mogą towarzyszyć jej zakażenia bakteryjne, takie jak np. mykoplazma i chlamydia. Koci katar jest bardzo poważną chorobą. Nigdy nie należy jej lekceważyć, bo nieleczona można doprowadzić nawet do śmierci mruczka!Koci katar - objawyKoci kotar jest bardzo łatwo rozpoznać i tak jak wyżej wspominaliśmy, objaw nigdy nie należy bagatelizować. Jakie są najczęstsze jego objawyczęste kichanie (sporadyczne nie świadczą o kocim katarze)katar, czyli wydzielina z nosa (może być przezroczysta, biała, zielono-żółta)łzawienie oczu, zbieranie się w nich ropy (czasem oczko może nawet nie chcieć się otworzyć)obfite lub pieniste ślinienie z pyszczkagorączkazłe samopoczucie (brak snu czy brak apetytu)Koci katar - leczenie domoweW przypadku zauważenia, któryś z wyżej wymiennych objaw należy niezwłocznie udać się z kotem do weterynarza. Nie istnieje domowe leczenie kota, a zwlekanie z wizytą u specjalisty może pogorszyć jego stan zdrowia. Na rynku nie istnieją domowe produkty, które mogłyby pomóc mruczkowi w walce z tą katar - jak leczyćLeczenie kociego kataru może potrwać kilka tygodni, wszystko zależy od stanu zdrowia mruczka. Kot musi zostać zbadany przez lekarza weterynarii, który po dokładnej diagnozie zaproponuje leczenie. W zależności od stanu zdrowia zwierzę może dostać np. leki stymulujące działanie układu odpornościowego, antybiotyki (zastrzyki lub tabletki), krople do oczu. W razie bardzo silnych objawów lekarz może zalecić hospitalizowanie. Jeśli zwierzę nie będzie chciało jeść i pić może otrzymać kroplówkę lub będzie konieczność karmienia go sondą lub dożylnie. Koty podczas leczenia lub zaraz po niej otrzymują też preparaty stymulujące odporność, ponieważ są bardzo osłabione. Niektóre pupile mogą mieć nawet problemy z poruszaniem się. Miski z jedzeniem należy wtedy postawić blisko katar - opieka nad kotemOpieka nad kotem zmagającym się z kocim katarem jest bardzo ważna i nie można o niej zapominać. W przypadku zbierania się wydzieliny z oczu czy nosa należy ją usuwać, ponieważ ta zawiera wirusy, które atakują organizm pupila. Zwierzę może mieć problemy z oddychaniem. Zaleca się, aby powietrze, w którym przebywa kicia było odpowiednio nawilżone. Można korzystać z nawilżaczy powietrza lub zabierać kota ze sobą do łazienki na czas kąpieli. Kot podczas choroby (zawsze!) powinien otrzymywać dobrej jakości karmę, a jego dieta musi być zbilansowana. Mruczek może mieć problemy z gryzieniem. Należy mu wtedy pomóc rozdrabniając jedzenie. Nie wolno dopuścić do sytuacji, aby kot nie jadł przez długie zmagający się z wirusem powinien być odseparowany od innych kotów, które może opieki nad kotem nie wolno zapominać o zasadach higieny, czyli częstym myciu rąk, jego misek czy musi mieć zapewniony spokój!Czy pies może zarazić się kocim katarem?Pies, ani inne zwierzę nie może zarazić się od mruczka kocim katarem! Wirusem nie mogą zarazić się też dzieci czy dorośli. Koci katar dotyka jedynie zapobiec pojawieniu się wirusa lub sprawić, aby przebieg był u mruczka łagodniejszy należy pamiętać o szczepieniach i Wskazania. Krople Dexoftyal UD są stosowane w celu nawilżenia i regeneracji oczu. Polecane w przypadku podrażnieniu i pieczenia oczu oraz uczucia zmęczenia wywołanego przez czynniki, takie jak: noszenie soczewek kontaktowych, długotrwałe patrzenie w ekran bądź długotrwałe prowadzenie pojazdów oraz klimatyzacja, wiatr

Koci katar – zakażenie Do zakażenia kocim katarem zazwyczaj dochodzi w wyniku kontaktu zdrowego kota z kotem chorym, ale również z otoczeniem, w którym ten kot przebywał – czyli tam, gdzie pozostały wirusy. Za pojawienie się choroby odpowiadają dwa różne wirusy: herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1); kaliciwirus kotów (FCV-1). Zazwyczaj to, jaki wirus jest odpowiedzialny za konkretną chorobę, widać już po objawach, które daje koci katar – o tym za chwilę. Największe zagrożenie, zwłaszcza zakażeniem spowodowanym przez kaliciwirusa, dotyczy dużych skupisk kocich. Mogą to być zarówno schroniska, gdzie odporność kotów jest obniżona z uwagi na warunki czy stres, ale również hodowle, jeśli np. zdrowy osobnik zarazi się na wystawie i stanie się źródłem zakażeń wtórnych u zwierząt starszych, kociąt czy kotek w okresie ciąży i można się spodziewać, koty z aktywnych zakażeniem po prostu kichają, co powoduje rozsiewanie wirusów w otoczeniu. Niemniej jednak koty będące nosicielami zarazków, a które nie przechodzą aktualnie choroby, również mogą zarażać w kontakcie bezpośrednim. Koci katar – objawy Objawy w przypadku FHV-1 to zazwyczaj stany zapalne górnych dróg oddechowych – dokładnie w miejscu, gdzie wirus miał kontakt z błoną śluzową. W przypadku FCV-1 dochodzi dodatkowo do owrzodzeń w jamie ustnej kota, najczęściej na języku czy wargach, co powoduje niechęć do jedzenia. Pogarsza to stan ogólny kota, jako że zniechęca go do przyjmowania posiłków i picia wody, przez co niezbędne jest podawanie jednak nie wszystkie objawy, które pojawiają się u kotów, gdy atakuje je katar koci. Podstawowymi objawami, które dotyczą obu rodzajów wirusów, są kichanie, wypływ z nosa, obfite ślinienie się pianą, łzawienie oczu oraz zapalenie rogówek z postępującymi owrzodzeniami w razie zbyt późnego rozpoczęcia leczenia. Z czasem pojawia się też kaszel, który jest efektem spływającej go gardła wydzieliny. To objawy szczególnie groźne, bo nie tylko wyniszczają organizm i świadczą o toczącej się infekcji, ale również mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku, również z powodu konieczności usunięcia gałek tego zauważa się też inne oznaki tego, że zwierzę atakuje koci katar. Objawy te to utrata apetytu, apatia, osłabienie, szybka utrata wagi. Warto też wiedzieć, że nieleczony katar koci wykazuje dużą skłonność do powikłań w formie wtórnych infekcji bakteryjnych. W takim przypadku koty najczęściej atakują takie bakterie, jak np. chlamydia, powodując utrudniające dojście do zdrowia schorzenia. Koci katar – leczenie Z uwagi na wirusowy charakter, jaki przyjmuje koci katar, leczenie we wczesnym stadium może nie obejmować antybiotykoterapii. W takim przypadku lekarz weterynarii zaleca przede wszystkim leki przeciwzapalne, które redukują stan zapalny w kocim organizmie. W większości przypadków stosuje się też krople do oczu, jako że choroba powoduje wysięk z oczu oraz infekcje rogówki. W trakcie terapii bądź tuż po niej wprowadza się preparaty stymulujące odporność, których zadaniem jest wsparcie układu immunologicznego w radzeniu sobie z przemijającą infekcją. Zazwyczaj tego rodzaju leczenie kociego kataru jest skuteczne i przypadku, gdy infekcja trwała dłużej, istnieje niejednokrotnie konieczność wprowadzenia dodatkowych preparatów terapeutycznych. Podstawą w takim przypadku jest antybiotykoterapia, dobierana według posiewu do bakterii, które wystąpiły w zakażeniach wtórnych. Dodatkowo, według potrzeb stosuje się leczenie objawowe, np. przeciwdziałające jest, aby na czas leczenia zapewnić kotu spokojne i bezpieczne miejsce, jako że stres może spowalniać postęp terapii. W przypadku owrzodzeń w obrębie jamy ustnej konieczne jest wprowadzenie kotu pokarmów płynnych i półpłynnych, które będą możliwe do zjedzenia. We wczesnym stadium leczenia poważnych stanów kociego kataru może być konieczne odżywianie pozajelitowe, np. w formie kroplówek. Koci katar – domowe leczenie Nie istnieje możliwość, aby leczyć koci katar domowymi sposobami. Choroba jest groźna dla kotów i bez leczenia może prowadzić nawet do trwałych niepełnosprawności czy śmierci. Trwały badania nad podawaniem L-lizyny w formie wspierania terapii, jednakże ich efekty pokazują, że jest to wsparcia nieskuteczne, a w niektórych przypadkach nasilające przebieg choroby. W domu możemy katar koci jedynie zwalczać na poziomie zapewnienia kotu spokojnego miejsca oraz wartościowego pożywienia. Koci katar – profilaktyka Aby katar koci nie dotknął naszego kota, niezbędne jest dbanie o właściwą profilaktykę. Koty powinny być przede wszystkim szczepione przeciwko kociemu katarowi – jest to jeden z najprostszych sposobów zapobiegania chorobie oraz łagodzeniu jej przebiegu, co znacznie ułatwia wyleczenie. Oczywiście, to nie przypadku posiadania hodowli niezbędne jest chronienie zwłaszcza miotów kociąt przed kontaktem z wirusem. Warto zwierzęta izolować od potencjalnych źródeł wirusów, np. ograniczać kontakt z kotami wychodzącymi czy jeżdżącymi na wystawy, a także zamawiać wizyty szczepienne do domu, zamiast zabierać miot do gabinetu weterynaryjnego. To szczególnie istotne, bo zakażenie u kociąt przebiega gwałtownie i jest groźniejsze w skutkach niż choroba dorosłego osobnika. O zabezpieczeniu przed kocim katarem warto pomyśleć też jeszcze przed kryciem, wykonując u kotki i kocura testy na obecność wirusów w organizmie; nawet bezobjawowe nosicielstwo może spowodować poronienie czy bezpłodność kotki bądź doprowadzić do zakażenia przypadku posiadania własnych kotów i pracy z bezdomnymi, np. w schronisku, warto zadbać o posiadanie odzieży wymiennej, aby nie przenieść wirusów do środowiska domowego. W razie prowadzenia domu tymczasowego dobrze jest izolować nowo wprowadzone koty tak, aby zwierzęta nie miały dostępu do rezydentów; wskazana jest również zwiększona higiena. Koci katar a człowiek Kot chorujący na katar koci nie jest w stanie zarazić człowieka. Jest to choroba o przebiegu i rozwoju charakterystycznym tylko dla tego gatunku. Koci katar a inne zwierzęta Koci katar jest schorzeniem dotykającym wyłącznie koty, dlatego np. króliki czy psy nie są w stanie zarazić się tą chorobą. W przypadku, gdy leczenie jest nieskuteczne albo wprowadzone za późno i doszło do wtórnej infekcji bakteryjnej, należy izolować chore zwierzę i przeprowadzić dezynfekcję. Bakterie mogą bowiem przenosić się między gatunkami.

Koszty dostawy: od 12,99 zł. Producent: Procter and Gamble. Opis produktu. Opinie. Vicks Sinex Aloes i Eukaliptus to aerozol na zatkany nos, katar, a także alergiczny nieżyt nosa. Lek służy do krótkotrwałego (do 7 dni) leczenia niedrożności nosa wywołanej np. infekcjami lub alergią. Vicks na zatkany nos przeznaczony jest dla

Koci katar to tylko pozornie zwykłe przeziębienie u kota. To choroba wirusowa, która można okazać się zabójcza. Przypominamy najważniejsze informacje na temat choroby takie jak objawy, leczenie i profilaktyka. Czym jest koci katar i dlaczego kot kicha? Zakażenie następuje zarówno w kontakcie z chorym kotem jak i po kontakcie z otoczeniem, w którym występują wirusy. Jak przypomina firma Whiskas, za zakażenie kocim katarem odpowiada herpeswirus kotów typu 1 (FHV-1) i kaliciwirus kotów (FCV-1). Objawy kociego kataru Jak podaje sklep zoologiczny objawy kociego kataru w przypadku FHV-1 to zapalenie górnych dróg oddechowych w miejscu, gdzie błona śluzowa miała kontakt z wirusem. Źródła ostrzegają, że kocim katarem zwierzę może zarazić się przez wspólne miski, odzież i buty opiekunów, wspólne klatki i kuwety. Co ciekawe, FHV-1 należy należy do tej samej grupy wirusów co wirus opryszczki lub wirus ospy wietrznej. Jeśli kot cierpi z powodu wirusa FCV-1, mogą wystąpić takie objawy jak owrzodzenia w jamie ustnej, na języku i wargach. Występuje też brak apetytu i niechęć do jedzenia, kot pije mało wody. Brak odpowiedniego leczenia może doprowadzić do kaszlu, gdy wydzielina spłynie do gardła, a niektórych przypadkach występuje nawet całkowita utrata wzroku oraz konieczne jest usunięcie gałek ocznych. Nieleczony koci katar powoduje powikłania w formie wtórnych infekcji bakteryjnych. Szczególnie narażone na infekcje są kocięta. Objawy kociego kataru: Zapalenie górnych dróg oddechowychPodwyższona temperaturaBrak apetytuKichanieWypływ z nosaŚlinienie się pianąŁzawienie z oczu i zapalenie rogówekKaszel gdy wydzielina spływa do gardłaApatia, osłabienie, szybka utrata wagi Źródło zdjęcia: Facebook/Fundacja Koci PazurKot z kocim katarem/zdjęcie Fundacji Koci Pazur Leczenie kociego kataru Leczenie kociego kataru w początkowej fazie to nie zawsze leczenie antybiotykami. Weterynarze zazwyczaj zalecają leki przeciwzapalne dla kota, by zredukować stan zapalny w organizmie. Kotom podaje się też krople do oczu i preparaty na odporność, by kot lepiej poradził sobie z infekcją. Gdy występuje gorączka u kota, podaje się również leki przeciwgorączkowe. Portal podaje, że leczenie kociego kataru polega głównie na zmniejszeniu dolegliwości objawowych, usuwaniu wydzielin, w których gromadzą się wirusy i bakterie oraz na podaniu antybiotyków, by zatrzymać rozwój schorzeń bakteryjnych. Pomocne może być także zwiększenie wilgotności, które pozwala łatwiej usuwać zaschniętą wydzielinę z dróg oddechowych. Nieleczony, wirusowy katar koci, może przejść do formy utajonej i odezwać się ponownie w przyszłości, gdy obniży się bariera odpornościowa u kota – ostrzega Jak leczy koci katar w domu? Profilaktyka i powikłania Czy w przypadku kociego kataru można zastosować domowe leczenie? Weterynarze nie zalecają walki z chorobą na własną rękę, bo nie jest to zwykłe przeziębienie, a „kocie wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych”. To choroba potencjalnie śmiertelna. Nieleczony właściwie koci katar powoduje powikłania w formie wtórnych infekcji bakteryjnych, a nawet śmierć. Kluczowa jest za to profilaktyka, szczepienie na koci katar. Przede wszystkim ostateczna i prawidłowa diagnoza, czy kot ma koci katar, może być postawiona jedynie przez weterynarza. Koci katar – profilaktyka i szczepienie O zabezpieczeniu przed kocim katarem warto pomyśleć też jeszcze przed kryciem, wykonując u kotki i kocura testy na obecność wirusów w organizmie; nawet bezobjawowe nosicielstwo może spowodować poronienie czy bezpłodność kotki bądź doprowadzić do zakażenia kociąt – zaleca Czy człowiek może zarazić się kocim katarem? Koci katar to choroba niegroźna dla człowieka. Właściciel zwierzęcia nie jest w stanie zarazić się tym wirusem. To choroba atakująca jedynie koty. Jeśli jednak nastąpi wtórna infekcja bakteryjna, kota należy izolować, by nie zagrażał innym gatunkom. Czym jest koci katar? Najważniejsze informacje o chorobie Źródło zdjęcia: Kot z kocim katarem/zdjęcie Fundacji Koci Pazur: Facebook/Fundacja Koci PazurZdrowie kota – jak uniknąć kociego kataru?: Pixabay/Юрий Сидоренко

Cosopt to lek dostępny na receptę w postaci kropli do oczu zalecany w leczeniu jaskry. Składnikami czynnymi leku są dorzolamid, który jest inhibitorem anhydrazy węglanowej oraz tymolol należący do grupy leków zwanych inhibitorami receptorów beta-adrenergicznych. Działanie tego leku polega na zmniejszaniu ciśnienia

Czas czytania: 6 minuty Koci katar to pojęcie służące do określenia infekcji górnych dróg oddechowych, spowodowanej przez wirusy. Jak zdiagnozować chorobę u kota? Czy należy bać się kociego kataru? Dowiedz się, co musisz wiedzieć, by móc chronić swojego kota! Infekcje górnych dróg oddechowych u kotów – co musisz wiedzieć? Infekcje układu oddechowego są dość powszechnym problemem u kotów. Choroby dotykają głównie zwierzęta przebywające w dużych skupiskach, takich jak schroniska, hodowle i kolonie dzikich kotów. Takie infekcje powodowane są przez: wirusy,bakterie,grzyby lub pierwotniaki. Lekarze weterynarii dysponują szczepionkami, które zmniejszyły częstość występowania poważnych chorób układu oddechowego u kotów. Ale niestety nie wyeliminowały wysoce zaraźliwych patogenów, które je wywołują. Choroba może dotyczyć górnych i/lub dolnych dróg oddechowych. Objawy mogące świadczyć o infekcji to: wydzielina z oczu lub nosa,kichanie,kaszel,zapalenie spojówek,owrzodzenie jamy ustnej,osłabienie oraz brak apetytu. W rzadkich przypadkach koty mogą mieć problemy z oddychaniem. Nazwa „koci katar” to określenie jednego z rodzajów infekcji dróg oddechowych, sugerujące nieszkodliwą przypadłość, gdy tymczasem jest to poważna choroba charakteryzująca się wysoką śmiertelnością. Przyczyną kociego kataru są kaliciwirusy lub herpeswirusy. Jak przebiega choroba? Koci katar to niepozorna nazwa poważnej choroby! Herpeswirus – przebieg zakażenia Zakażenie herpeswirusem, znane u kotów jako wirusowe zapalenie nosa i tchawicy, jest chorobą zakaźną powodowaną przez herpeswirusa typu 1 (FHV-1). Jest on specyficzny gatunkowo i powoduje infekcje tylko u kotów domowych i dzikich. FHV jest główną przyczyną chorób górnych dróg oddechowych u kotów oraz najczęstszą przyczyną zapalenia spojówek. Kaliciwirus kotów – ważne fakty Kaliciwirus kotów (FCV) należy do rodziny wirusów Caliciviridae i rozprzestrzenia się w populacji kotów domowych i dzikich. Co ważne, wirus dość łatwo mutuje. Prowadzi to do powstania kolejnych szczepów, przed którymi nie ochronią aktualnie dostępne szczepienia. Szczepy kaliciwirusa różnią się od siebie stopniem ciężkości choroby, którą powodują. Większość z nich odpowiada jedynie za przejściowe i łagodne objawy. FCV pojawia się najczęściej w środowiskach, w których przebywa wiele kotów. Ryzyko zachorowania najwyższe jest więc w schroniskach i hodowlach, gdzie według szacunków aż 25–40 procent kotów może być nosicielami wirusa. Jak przenosi się koci katar? Kot zostaje zarażony wirusem kociego kataru poprzez bezpośredni kontakt z cząsteczkami wirusa. Wirus znajduje się w ślinie oraz w wydzielinach z oczu i nosa zarażonych kotów. Infekcja pojawia się, gdy podatne na zachorowanie zwierzę wejdzie w kontakt z zarażonym kotem lub z przedmiotami (np. miskami z jedzeniem i wodą), które zostały skażone cząsteczkami patogenów. Kaliciwirus przenosi się także drogą aerogenną, czyli poprzez kropelki aerozolu, które rozprzestrzeniają się, gdy chory kot kicha. Co ciekawe, testy laboratoryjne wykazały również obecność wirusa w moczu, kale i krwi. Kaliciwirus przenosi się, gdy chory kot kicha. Pamiętaj, że ludzie, którzy zajmują się zarażonymi kotami, mogą nieumyślnie przenieść FCV lub FHV-1 na zdrowe zwierzęta! Jeżeli leczysz swojego kota, unikaj kontaktu ze zwierzętami znajomych! Jakie są objawy kociego kataru? Typowe objawy kociego kataru obejmują: kichanie,gorączkę,osłabienie,osowiałość,przekrwienie błony śluzowej nosa,zapalenie spojówek,nadmierne mruganie,powiększone węzły chłonne,spadek apetytu,mrużenie oczu i wypływ wydzieliny z oczu i nosa. Pojawiające się wypływy są początkowo zwykle przejrzyste i wodniste, następnie przechodzą w gęste i ropne. W niektórych przypadkach wirus może powodować także zapalenie rogówki prowadzące do jej owrzodzenia. Kaliciwirus może powodować chorobę ogólnoustrojową, a wtedy doprowadza do: obrzęku głowy i kończyn,owrzodzeń,wypadania włosów w okolicy nosa, oczu i uszu. Dodatkowo błony śluzowe w jamie ustnej i skóra w uszach mogą stać się żółtawe z powodu uszkodzenia wątroby. U chorych kotów mogą występować krwawienia w przewodzie pokarmowym i pod skórą. Ile trwa koci katar? Gdy kot zostanie zarażony kocim katarem, objawy choroby zwykle pojawiają się w ciągu 2–5 dni (jest to tak zwany okres inkubacji choroby). Co ważne, w tym czasie kot może już zarażać kolejne osobniki. W większości przypadków infekcja trwa 10–20 dni od pojawienia się objawów. Wszystkie koty zakażone herpeswirusem stają się jego nosicielami. U większości kotów występuje forma utajona, co oznacza, że wirus pozostaje w organizmie zwierzęcia w nieaktywnej formie. Stres i choroba mogą jednak spowodować reaktywację wirusa i wystąpienie objawów chorobowych. Co ciekawe, nie wszystkie koty z reaktywowaną infekcją mają typowe objawy. Natomiast wszystkie stanowią zagrożenie dla innych kotów ze względu na wydalanie wirusa. Czy można ustrzec się kociego kataru? Koci katar najszybciej rozprzestrzenia się w dużych skupiskach kotów. Są na niego narażone szczególnie koty młode oraz starsze, a także zwierzęta z obniżoną odpornością (np. koty z FIV lub FeLV). Istnieje jednak profilaktyka! Na rynku weterynaryjnym dostępne są szczepionki przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi kotów! Pierwszą dawkę można podać kotu po ukończeniu przez zwierzę 8 tygodnia życia. Druga dawka wypada po 3–4 tygodniach od pierwszej, a dla pewności warto podać ostatnią iniekcję szczepionki po ukończeniu 16 tygodnia życia. Dawki przypominające podaje się początkowo co roku, a u starszych zwierząt można przejść na doszczepianie co mniej więcej 3 lata. Możesz zaszczepić kota przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi. Koci katar – leczenie i diagnostyka Koci katar diagnozowany jest na podstawie charakterystycznych objawów oraz komercyjnych testów. Laboratoria weterynaryjne wykrywają zakażenie kocim katarem na dwa sposoby: hodując wirusa,za pomocą badania PCR. Oba testy są skuteczne, choć ich wyniki należy interpretować na podstawie obserwacji z badania klinicznego. Wiele kotów ma pozytywny wynik, nawet gdy wyglądają na zdrowe! Jest to spowodowane wcześniejszą ekspozycją na wirusa, dlatego pozytywny wynik nie zawsze wskazuje, że przyczyną problemu jest np. kaliciwirus. Fałszywie dodatnie wyniki pojawiają się także po niedawnych szczepieniach. Leczenie kociego kataru jest zawsze uzależnione od objawów klinicznych i problemów, które wykazuje konkretny pacjent. Infekcję obejmującą oczy można leczyć np. lekami aplikowanymi miejscowo. Na koci katar stosuje się: antybiotyki (w celu kontroli wtórnych infekcji bakteryjnych np. u kociąt),podawanie kroplówek,niesterydowe leki przeciwzapalne (obniżają gorączkę oraz zmniejszają ból jamy ustnej),suplementację L-lizyną, aminokwasem, który może pomóc zmniejszyć nasilenie choroby,niektóre probiotyki, które mogą mieć wpływ na skrócenie czasu trwania choroby. Jak walczyć z kocim katarem w domu? Koci katar zwykle można leczyć w domu, a wizyty u lekarza weterynarii połączyć z odpowiednią pielęgnacją chorego zwierzęcia! Co możesz zrobić? Kotu z zatkanym nosem może pomóc nawilżanie powietrza! Możesz kilka razy dziennie zabierać zwierzę do parnej łazienki na 10–15 zminimalizować podrażnienia spowodowane wypływami z oczu i nosa, warto wycierać wydzielinę wilgotną jamy ustnej oraz osłabiony węch mogą spowodować brak apetytu. Serwuj swojemu pupilowi silnie pachnące, miękkie i smakowite posiłki! By poprawić aromat, możesz delikatnie podgrzać karmę. Pamiętaj, że jeżeli Twój kot nie chce jeść przez dwa lub trzy dni, konieczna jest koty należy odizolować od innych osobników. Dzięki temu unikniesz dalszego rozprzestrzeniania się choroby. Czy moja rodzina jest zagrożona? Zakażenie górnych dróg oddechowych występujące u kotów jest zakaźne tylko dla innych przedstawicieli gatunku. Pamiętaj jednak, że niektóre z nich mogą być spowodowane lub powikłane przez bakterie, które bywają zaraźliwe dla ludzi. Zawsze przestrzegaj dobrych praktyk higienicznych ­i dokładnie myj ręce po kontakcie z chorym kotem. Koci katar to poważna choroba, która wyniszcza organizm zwierzęcia! Przebieg choroby doprowadza do spadku apetytu, silnego osłabienia, bólu, a nawet trudności w oddychaniu. Nigdy nie lekceważ objawów infekcji u swojego kota. Lekarz weterynarii pomoże zdiagnozować istotę problemu i wprowadzi właściwe leczenie. Myj ręce po kontakcie z chorym kotem. autor: lek. wet. Agnieszka Górecka

ApoTears krople do oczu 0,4%, 10 ml. 21,99 zł. Do koszyka. Aravis krop.do oczu 10 ml (butelka) 37,49 zł. Do koszyka. Argenton Optic spray na powieki 10 ml. 24,58 zł. Do koszyka. Leki na katar - krople, aerozole, tabletki ( ilość produktów: 163 ) Klienci często zadają nam pytanie o skuteczne leki na katar. Możliwości jest wiele, a wszystko zależy od tego, czy przyczyną niedrożności dróg oddechowych jest katar bakteryjny, czy może alergiczny. W naszej ofercie znajdziecie Państwo leki na katar w bardzo wielu wariantach. Dobrym wyborem mogą być zarówno tabletki na katar, spray do nosa lub ziołowe krople na katar. Jak skutecznie leczyć katar? Bez względu na przyczynę, nieżyt nosa zawsze wiąże się z zaburzonym codziennym funkcjonowaniem. Bóle głowy, niedospanie i pogorszone samopoczucie sprawiają, że tylko jedna myśl nieprzerwanie pojawia się w naszej głowie: jak się go pozbyć? Skuteczne leczenie kataru wiąże się z prawidłowym jego oczyszczaniem i higieną. Należy używać chusteczek jednorazowych, dzięki czemu unikniemy ponownego kontaktu z drobnoustrojami, które pozostają przy korzystaniu z chusteczki bawełnianej. Nie czyścić obu dziurek jednocześnie i zbyt intensywnie poprzez mocne dmuchanie. Stosuj regularnie preparaty na katar oraz nawilżaj śluzówkę nosa. Pamiętaj też o regeneracji, czyli o odpoczynku. Jakie są rodzaje kataru? Leczenie kataru musi być dostosowane do jego rodzaju oraz czynnika wywoławczego. Wyróżniamy następująco: katar infekcyjny, katar alergiczny zwany także katarem siennym, katar zatokowy, katar naczynio - ruchowy. Każdy z powyższych rodzajów kataru może przyjmować trzy formy intensywności i nasilenia - ostry, podostry bądź przewlekły. Krople i tabletki na katar do oczyszczania górnych dróg oddechowych, czyli skuteczne leki na katar Przykładowo leki na katar w postaci sprayu to dobry pomysł na oczyszczenie zatkanych dróg oddechowych, natomiast tabletki na katar dobrze stosować, jako suplement diety podczas leczenia przeziębienia. Należy jednak pamiętać, że dobre krople do nosa lub tabletki na katar, to takie, które są odpowiednio dopasowane do rodzaju przypadłości. To właśnie dlatego warto dokładnie zapoznać się ze sposobem działania i dawkowania leku lub skonsultować decyzję z lekarzem specjalistą. Jesteśmy przekonani, że w asortymencie apteki internetowej uda się Państwu znaleźć skuteczny lek na katar, który pozwoli w szybkim czasie oczyścić górne drogi oddechowe.

Katar sienny, znany również jako katar alergiczny to jedna z tych dolegliwości, którą charakteryzuje zwiększone kichanie, wzmożona produkcja wodnistej wydzieliny, a także niekiedy łzawienie i świąd oczu. Przykładowe produkty do stosowania przy tych konkretnych dolegliwościach to m.in. krople do nosa na alergię, ewentualnie postać

fot. Fotolia Koci katar to potoczna nazwa wirusowego zakażenia górnych dróg oddechowych kotów. Zakażenie to wywołuje kilka rodzajów wirusów, które atakują kota wtedy, gdy jest osłabiony i ma obniżoną odporność. Można je przynieść do domu nawet na odzieży lub dłoniach. Nie należy lekceważyć tej choroby, bo wirusy torują drogę bakteriom. Chory kot powinien przebywać w cieple i dostawać wartościowe jedzenie. Jeśli domowe sposoby na koci katar nie pomagają, trzeba skorzystać z pomocy weterynarza. Objawy kociego kataru Z nosa mruczka, a często też z oczu (z worków spojówkowych) wypływa płyn surowiczy. Kot kicha. Pojawia się kaszel. Ślina jest obfita i pieni się. Kot staje się osowiały, nie ma apetytu, może tracić na wadze. Przyczyny kociego kataru Chorobę wywołują wirusy: herpeswirus typu 1 (FHV-1) i kaliciwirus. Częściej ten pierwszy, który należy do tej samej grupy, co wirus opryszczki atakujący nas, ludzi. Zakażenie zaczyna się w chwili kontaktu wirusa z błoną śluzową górnych dróg oddechowych. Najbardziej narażone są młode kotki, zbyt wcześnie odsadzone od matki. Ale zachorować na koci katar mogą także zwierzęta dorosłe, źle żywione, osłabione. Zdrowie kota i odporność, podobnie jak innych zwierząt i ludzi w znacznym stopniu zależy od żywienia. Także te przebywające stale w domu, bo wirusy może przynieść ktoś z domowników na butach, ubraniu, dłoniach. Domowe sposoby na koci katar Objawy kociego kataru, jeśli nie dojdzie do powikłań, przechodzą zazwyczaj po 2, najwyżej po 3 tygodniach. Nie stosuje się antybiotyków, ponieważ leki te nie niszczą wirusów. Weterynarze zalecają, aby stosować leczenie objawowe i domowe sposoby wzmocnienia odporności kota, by pokonał chorobę. Należy trzymać kota w cieple. Zachęcać go często do picia wody i podawać wartościowe, smaczne jedzenie. Jeśli kot ma trudności z oddychaniem, bo ma zatkany nos, dobrze jest brać go na kilka minut do łazienki, gdy się kąpiemy i nawilżać powietrze w domu za pomocą nawilżacza Jeśli to możliwe, warto stosować inhalacje z soli fizjologicznej. W ciepły, bezwietrzny dzień można go wynieść na kilkanaście minut do ogrodu. Jednak jeśli kot chce wrócić do domu, nie należy na siłę trzymać go na powietrzu. Koci katar: jakie leki Gdy, mimo dbałości opiekuna dojdzie do powikłań kociego kataru i zwierzątko zachoruje na chorobę bakteryjną, niezbędna jest pomoc weterynarza. Może dojść nawet do zapalenia płuc. Bywa też, że koci katar przechodzi w postać chroniczną i mruczek będzie zarażał inne koty. Zazwyczaj wtedy lekarz przepisuje antybiotyk skuteczny przy tego typu infekcji. Koszt leczenia kociego kataru to 50–100 zł. Koci katar a oczy Na początku choroby, gdy kotu po prostu łzawią oczy, jest to normalne, tak jak u człowieka przy infekcji wirusowej. Może się jednak zdarzyć, że dojdzie do zmian w gałce ocznej i rozwinie się np. zapaleniu rogówki z owrzodzeniem. Ropna wydzielina z oka świadczy o zakażeniu bakteryjnym. Wtedy konieczna jest interwencja weterynarza i podanie kotu silnych leków. Inaczej może dojść do utraty wzroku. Krople do oczu trzeba podawać kilka razy dziennie zwykle co 4 godziny. Jak zapobiegać kociemu katarowi Należy odsadzać od matki kocięta dopiero, gdy ukończą 4–5 tygodni. gdy dłużej są z matką, mają lepszą odporność. Warto szczepić koty przeciwko zakażeniom wirusowym. Pierwsze szczepienie przeprowadza się w wieku 9 tygodni. Szczepimy tylko zdrowe i odrobaczone zwierzęta. Trzeba dbać o czystość kuwet, misek, posłania. Po powrocie do domu należy myć ręce, by nie przenieść infekcji na kota. Kot nie może się zarazić kocim katarem od chorego psa ani od chorego człowieka. Jednak problem: koci katar, a pies lub koci katar, a człowiek istnieje. Gdy dojdzie u kota cierpiącego na koci katar do zakażenia bakteryjnego, może się od niego zarazić np. pies lub opiekująca się nim osoba. Opatanol to lek przeciwhistaminowy w formie kropel, dostępny na receptę. Stosuje się go podczas leczenia alergicznych chorób oczu, takich jak sezonowe alergiczne zapalenie spojówek, objawiające się zaczerwienieniem, świądem oraz obrzękiem powierzchni oka.
Koci katar objawy i leczenie Czy Twojego kota spotkały objawy podobne do kataru? A może Twój kotek jest chory, kicha i nie wiesz, co jest tego przyczyną? Zdarzyło Ci się znaleźć chorego, zakatarzonego kociaka i nie wiesz czy zdołasz mu pomóc? W poniższym artykule postaram się rozwiać Twoje wątpliwości i odpowiem na te pytania. Dowiesz się też jak możesz przynieść ulgę swojemu pupilowi. Co to jest koci katar?Dlaczego tak trudno zwalczyć koci katar?Zakażenie herpeswirusem kotów FHV-1Jak rozpoznać koci katar?Zakażenie kaliciwirusem kotów FCV-1Koci katar objawyKoci katar leczenieJak uchronić swojego kota przed katarem? Co to jest koci katar? Mogłoby się wydawać, że koci katar, jak sama nazwa wskazuje, nie jest ani skomplikowaną, ani zagrażającą życiu zwierzęcia chorobą. Okazuje się jednak, że jest to potoczna nazwa dla wirusowego zakażenia górnych dróg oddechowych kotów. Dlaczego tak trudno zwalczyć koci katar? Koci katar to poważna choroba, którą wywołuje kilka rodzajów wirusów. Na domiar złego często występują powikłania, których przyczyną są bakterie – chlamydia i mykoplazmy. Choroba może mieć nawet przebieg śmiertelny, dlatego nie można ignorować objawów ją zwiastujących. W zależności od ilości patogenów, którymi został zainfekowany nasz pupil spotykamy się z różnymi objawami choroby oraz stosujemy różne metody leczenia. Zakażenie herpeswirusem kotów FHV-1 Koci katar objawy Najczęstszą przyczyną kociego kataru jest zakażenie herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1). Należy do tej samej rodziny wirusów co powszechnie spotykany wirus opryszczki pospolitej ludzi czy wirus ospy wietrznej. Jest to wirus często spotykany w środowisku. Do zakażenia dochodzi po kontakcie wirusa z błoną śluzową górnych dróg oddechowych i zakażenie zwykle ogranicza się do miejsca jego wniknięcia. Jak rozpoznać koci katar? Możemy zaobserwować typowe objawy kociego kataru, takie jak: łzawienie, kaszel u kota, wypływ surowiczy z nosa i worków spojówkowych, kichanie u kota, obfita pienista ślina. Kotki stają się osowiałe i apatyczne, przez co szybko tracą na wadze. Często też obserwuje się zmiany w gałce ocznej polegające na zapaleniu rogówki z owrzodzeniem. Bez interwencji lekarza weterynarii może dojść nawet do trwałej utraty wzroku u zwierzęcia. Szczególnie narażone na zakażenie są kocięta ssące oraz w pierwszych tygodniach po odsadzeniu. Choroba atakuje zwykle wszystkie kocięta z miotu. Jeżeli podczas zainfekowania herpeswirusem nie dojdzie do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych objawy kliniczne kociego kataru mogą ustąpić samoistnie po 2-3 tygodniach. Jednak nawet jeśli objawy kliniczne ustąpią, wcale nie oznacza to wyzdrowienia: zwierzę może stać się bezobjawowym siewcą albo przechodzi w postać utajoną i w każdej sytuacji stresowej, jak na przykład ciąża kota, bądź pogorszenie warunków bytowania zwierzęcia, choroba może ponownie zaatakować naszego pupila. Jak mogą wyglądać objawy kociego kataru możesz zobaczyć na poniższym wideo Poor Russian blue kitten Lena has cat flu Zakażenie kaliciwirusem kotów FCV-1 Na drugie miejsce spośród czynników wywołujących koci katar wyłania się kaliciwirus kotów (FCV-1). Zakażenia wywołane FCV stanowią największe niebezpieczeństwo w dużych skupiskach zwierząt, takich jak hodowle, schroniska oraz u kotów piwnicznych lub bytujących przy śmietnikach. Główną drogą rozprzestrzeniania się zarazka jest droga aerogenna przy kontakcie bezpośrednim z chorym kotem, z bezobjawowym nosicielem lub zarazkiem w środowisku. Jak rozpoznać koci katar? Najczęstsze objawy przy zakażeniu kaliciwirusem przyjmują postać owrzodzeń i nadżerek na języku, podniebieniu oraz wargach. Ponadto zwierzątko zakażone kaliciwirusem wykazuje objawy jak przy zakażeniu herpeswirusem kocim, czyli: kaszel u kota, kot kicha, wypływ surowiczy z nosa. Przy powikłaniach bakteryjnych może pojawić się gorączka a nawet objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak wymioty czy biegunka. W pracy lekarza weterynarii najczęściej mamy do czynienia z kocim katarem wikłanym przez różne patogeny. Dlatego mimo początkowo łagodnego przebiegu choroby bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Koci katar leczenie Koci katar leczenie Leczenie naszych pacjentów z objawami kociego kataru opiera się przede wszystkim na wdrożeniu antybiotykoterapii. Antybiotyk stosuje się w celu zapobiegnięcia powikłaniom bakteryjnym, nawodnienia zwierzęcia oraz wspierania jego systemu odpornościowego w celu szybszego zwalczenia choroby. Leczenie kociego kataru domowymi sposobami nie przynosi rezultatów. Bardzo ważne jest zapewnienie chorym kotom właściwych warunków higienicznych. Zwierzątko trzymane w ciepłym, suchym i spokojnym miejscu, odizolowane od innych zwierząt będących potencjalnym źródłem choroby, ma dużo większe szanse na wyleczenie i szybki powrót do zdrowia. Jak uchronić swojego kota przed katarem? Jak zapobiec zarażeniu? Najbardziej narażone na koci katar są młode kocięta poniżej 4 tygodnia życia, dlatego sensownym wydaje się odsadzanie od matek osesków w wieku 4-5 tygodni. Małe kocięta należy otoczyć szczególną opieką do momentu osiągnięcia przez nie wieku 9-12 tygodni i zastosowania szczepienia ochronnego. Pierwsze szczepienia u kociąt powinno być przeprowadzone w wieku 9 tygodnia życia z rewakcynacją w 12 tygodniu. Należy pamiętać, iż szczepionki stosujemy tylko u zdrowych i wcześniej odrobaczonych kociaków. Musimy również liczyć się z faktem, iż koci katar jest chorobą zakaźną nawracającą przy sprzyjających dla wirusa warunkach. Czynnikami predylekcyjnymi do ponownego zakażenia są złe warunki bytowe oraz każda sytuacja stresowa powodująca spadek odporności u kotów. Dlatego też podróż, przeprowadzka czy pojawienie się innych zwierząt w środowisku bytowania naszego kota, może spowodować nawrót choroby. Podsumowanie Nie bagatelizuj pierwszych objawów choroby! Jeżeli Twój kociak posmutniał, stracił apetyt i chęci do życia, a do tego ma problemy związane z układem oddechowym, nie czekaj – zgłoś się do swojego weterynarza, bo nawet początkowo łagodna choroba, może okazać się śmiertelna. Pamiętajmy, by nie lekceważyć problemów naszych czworonożnych pupili.
84dwuX.